Οι Μικροί Οινοποιοί και ο Ρουβίκωνας.
Αποτίμηση της πρώτης έκθεσης του ΣΜΟΕ ( Σύνδεσμος Μικρών Οινοποιών Ελλάδος) στις 7 & 8 Απριλίου.
Οι Mικροί οινοποιοί είναι ο Σύνδεσμος που δημιουργήθηκε όταν 21 οινοποιεία με ανώτατο όριο παραγωγής τους 120 τόνους, αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις τους
δημιουργώντας την ομπρέλα του ΣΜΟΕ, για να προωθήσουν απερίσπαστοι τα συμφέροντα και τις επιδιώξεις τους, που θεωρούν πως διαφέρουν από αυτά των μεγαλύτερων οινοποιείων, με παραγωγή ακόμα και χιλιάδων τόνων. Ελάχιστα από αυτά, αποσπάστηκαν από τον ΣΕΟ (Σύνδεσμο Ελληνικού Οίνου). Οι Μικροί έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση τον περασμένο Ιούνιο στην κάβα Λίθοινο στη Σαρωνίδα, με 20 από τα 25 εγγεγραμένα οινοποιεία και το περασμένο Οκτώβρη πιο κεντρικά, στο Wine Point, με ακόμα περισσότερα να συμμετέχουν σε μια all-day ατμόσφαιρα wine bar. Υπήρξαν αντιδράσεις από τους ’’Μεγάλους’’, τον ΣΕΟ , θεωρήθηκε διασπαστική κίνηση, αλλά οι Μικροί ήταν αμετάπειστοι και η εισροή νέων μελών, που ως τότε δεν ανήκαν πουθενά, ήταν συνεχής. Eμείς, που αγαπώντας τόσο το κρασί, βρισκόμαστε διαρκώς μπλεγμένοι ανάμεσα στους υπέροχους μηρούς του, κάτι είχαμε πάρει χαμπάρι.
Να επισημάνω πως όταν για παρόμοιους λόγους δημιουργούνταν τα Wines of Athens στην Αττική, υπήρξε ανάλογη αντίδραση από την ΕΝΟΑΑ και παρ’ όλο που έχει πλέον αναγνωριστεί η συνεισφορά τους στην υπόθεση του Σαββατιανού και του Αττικού αμπελώνα, υπάρχουν κάποιοι που τους πετροβολούν ακόμα. Αλλά αν έχεις διαβάσει Ιστορία, δεν παραξενεύεσαι.
Φέτος λοιπόν οι Μικροί πήραν τη μεγάλη απόφαση, να οργανώσουν μια κανονική έκθεση, στο μοντέλο των υπαρχουσών, με ξεχωριστά τραπέζια για τον καθένα και πίσω απ’ αυτά τα τραπέζια να είναι οι ίδιοι και να υπερασπίζονται και να προβάλλουν το προϊόν τους, όχι απλώς να στέλνουν τα κρασιά τους και οι περισσότεροι να λείπουν, όπως πριν. Με δική τους οργάνωση και κόστος προσιτό όμως, χωρίς περιφέρειες και εστιάζοντας στην ποιότητα του κρασιού που καταφέρνουν να παράξουν σε αντίξοες συνθήκες για τη χώρα. Αλλά, στον παραγωγικό κλάδο που πάει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλον στη χώρα.
Η απόφαση πάρθηκε και πέρασαν τον Ρουβίκωνα, όχι για να βαδίσουν εναντίον της Ρώμης όπως ο Ιούλιος Καίσαρας, αλλά για να διεκδικήσουν το χώρο τους στο ελληνικό κρασί. Όποιες και να είναι οι διαφορές τους με τους άλλους, σε βάθος χρόνου πιστεύω πως θα αμβλυνθούν. Εξ άλλου, ας θυμηθούμε πως αν δεν είχαν προυπάρξει οι Μεγάλοι, δεν θα υπήρχαν σήμερα Μικροί και αν δεν είχε υπάρξει χωρική οινοποίηση επί τουρκοκρατίας και μετά οι συνεταιρισμοί, δεν θα υπήρχε κανείς απ’τους δυο...
Και πέτυχαν; Η πρώτη εντύπωση είναι πως αναμφίβολα ναι. Μπορεί να υπάρχουν λεπτομέρειες που χρειάζονται να ξανακοιταχτούν και πιστεύω πως θα το κάνουν οι Μικροί, αλλά και καλοστημένη ήταν η έκθεση και μπόλικο κόσμο είχε, ιδιαίτερα την Κυριακή που ώρες-ώρες δε μπορούσε να ζυγώσεις σε κάποια τραπέζια και ζωντάνια και κέφι από τους συμμετέχοντες και πολύ καλά κρασιά, κάποια από τα οποία δοκίμασα για πρώτη φορά-ήταν και η πρώτη τους εμφάνιση-και κάποια τα ξαναδοκίμασα για πολλοστή, να τα εμπεδώσω.
Σε γενικές γραμμές τα περισσότερα κρασιά ήταν καλής έως υψηλής ποιότητας. Εκφράστηκαν διάφορες τάσεις από κλασσικές οινοποιήσεις έως βιοδυναμικές με αρκετές αποχρώσεις ενδιάμεσα. Υπήρχαν οινοποιήσεις χωρίς στατική απολάσπωση, με την αντίστοιχη ιδιαιτερότητα στη γεύση, πολύ ενδιαφέροντες ( και γευστικά εννοώ, εννοείται...) πειραματισμοί με οινολάσπες, χαρμάνια με τις ίδιες 4 ποικιλίες από τον ίδιο παραγωγό με απότέλεσμα πολύ διαφορετικά κρασιά (!), τα απαραίτητα όραντζ της μόδας, αλλά σε πολύ καλές εκδοχές, ζόρικες οξύτητες σε όμως ισορροπημένα κρασιά, περίεργα ροζέ σε όλες τις παστέλ αποχρώσεις, ιδιαίτερα ευχάριστες εκπλήξεις από το βιοδυναμικό στρατόπεδο, φρέσκα βλέματα σε κλασικά χαρμάνια, ένα απίστευτο κόκκινο 90κιλών/στρέμα και ένα άλλο από άγνωστη ποικιλία με όλα όσα ζητάω από ένα κόκκινο: άφθονο φρούτο, ποιοτικές τανίνες, νόστιμη πολυπλοκότητα, αρκετά ίχνη χαρακτήρα για το νεαρό της ηλικίας του και διάρκεια. Και πολλά, πολλά άλλα, που δεν είναι της στιγμής να περιγράψω. Σε γενικές γραμμές όμως βρήκα στα περισσότερα κρασιά δομή, άποψη και χαρακτήρα και κάποια ήταν συναρπαστικά.
Το σίγουρο είναι πως οι Μικροί εκτός από πολύ κέφι για νέες δουλειές, έχουν μπόλικα βέλη στη φαρέτρα τους για τους εραστές του κρασιού και κέρδισαν τις αρχικές εντυπώσεις. Επί πλέον, η αποφασιστικότητα που έδειξαν και η επιτυχία του εγχειρήματος δεν θα περάσει απαρατήρητη, τόσο από τους Μεγάλους, όσο και από άλλους ενδιαφερόμενους. Και επειδή σοφόν το σαφές, το γεγονός ότι τόλμησαν και τα κατάφεραν κατ΄αρχήν, αυξάνει το ειδικό τους βάρος. Η συνέχεια θα δείξει. Ανυπομονούμε, ο πήχυς ανεβαίνει διαρκώς.
Εύχομαι να συνεχίσουν δυναμικά, όπως συνεχίζει στο σύνολό του ο κλάδος του ελληνικού κρασιού και να εδραιώσουν τη θέση τους. Εξ άλλου το μικρό δέμας έχει συχνά το πλεονέκτημα της ευελιξίας.