Μικροί Οινοποιοί 2019 Small can be beautiful
Έχουν ειπωθεί πολλά υπέρ και κατά της δημιουργίας αυτού του φορέα, που ήδη όμως μετράει 3 χρόνια ζωής, το ένα ανεπίσημο και εκτιμώ πως θα συνεχίσει να υπάρχει σε πείσμα των επικριτών του επειδή έχει λόγο ύπαρξης.
Εκφράζει όχι το νέο αίμα απαραίτητα-αρκετά μέλη υπάρχουν από τα πρώτα Οινοράματα-αλλά επειδή έχουν διαφορετική προσέγγιση προς το κρασί από τα μεγαλύτερα οινοποιεία, πάλι χωρίς αυτή να είναι ενιαία: υπάρχει βιολογική προσέγγιση, βιοδυναμική, ολιστική, υπάρχουν οινοποιοί διαννοούμενοι και άλλοι δαιμόνιοι επιχειρηματίες, χαμηλό προφίλ αλλά και μπουτίκ προσέγγιση, σε κάθε περίπτωση όμως η κλίμακα είναι μικρή και υπάρχει η αίσθηση του χειροποίητου, οι φιάλες λίγες και σε μια μεγάλη έκθεση 800 εκθετών θα χάνονταν υπέρ των μεγαλύτερων οινοποιείων, όσο κι αν κάποιοι μου είναι γνώριμοι μέσα από τις οινικές αποκαλύψεις του Οινοράματος. Εδώ, σε ένα διήμερο υπήρχε χρόνος τόσο για τους οινόφιλους όσο και για τους επαγγελματίες και η αυξημένη φέτος προσέλευση έδειξε πως υπάρχει ενδιαφέρον και απ τις δύο κατηγορίες. Και εφ’ όσον είναι μόνοι τους, είναι εύκολο να γνωρίσεις προσωπικά τον/την οινοποιό, να μιλήσετε για τα κρασιά του, έχεις χρόνο αν έχεις διάθεση. Καλή τους συνέχεια λοιπόν.
Μικροί μπορεί να είναι, 300-400 κρασιά όμως δεν είναι ποτέ λίγα, οπότε δοκίμασα επιλεκτικά, αδικώντας ίσως, ανθρώπινες αδυναμίες. Διάβαζα σήμερα κάπου πως το συκώτι powerbank ακόμα και η ιντερνετική ψηφιοποίηση του μυαλού μας είναι ήδη στο πρόγραμμα, αλλά ως τότε παραμένω άντρας κλασσικός με όλα μου τα ελαττώματα. Εξ άλλου το να θέλεις να δοκιμάσεις όλα τα κρασιά περιέχει την ίδια αλαζονεία με το να θέλεις να γνωρίσεις όλες τις γυναίκες, η ζωή δεν είναι για χόρταση παιδιά, μια γευσιγνωσία είναι, ας την κάνουμε όσο καλύτερα μπορούμε.
Είναι καλύτεροι οι μικροί απ τους μεγάλους; Αντί να ρίξω λάδι στη φωτιά, θα πω ότι υπάρχουν πράγματα που μπορείς να κάνεις μόνο σε μικρή κλίμακα και άλλα που γίνονται μόνο σε μεγάλη. Υπάρχουν επίσης παγκοσμίως καταπληκτικοί οινοποιοί που παρέμειναν μικροί και άλλοι που δημιούργησαν μικρές αυτοκρατορίες, όπως και αυτοί που δεν ξεπέρασαν τη μετριότητα και στις δύο κατηγορίες.
Στη γειτονιά μας τα Μεσόγεια εμφανίστηκαν στο ευρύ κοινό 2 σχετικά νέα οινοποιεία πριν 5 περίπου χρόνια, αν και υπήρχαν νωρίτερα: του Αντρέα Γκίκα στα Σπάτα και του Μυλωνά στην Κερατέα.
Τα αμπέλια του πρώτου βρίσκονται στον Κιθαιρώνα, αν και έχει και Σαββατιανά εδώ. Έχει ένα Καμπερνέ που αρέσει πολύ, σαφώς προσανατολισμένο στη μοντέρνα γεύση με άφθονο φρούτο και μαλακές τανίνες, παρά στην στιβαρή πολυπλοκότητα και αυστηρότητα του κλασσικού. Το καινούργιο χαρμάνι από Βραδυανό-Μερλό είναι βαθύ και νόστιμο και μάλλον θα βελτιωθεί αρκετά, γιατί ακόμα είμαστε στις πρώτες οινοποιήσεις. Μη χάσετε το φρέσκο Μερλό δεξαμενής, από τα ωραιότερα φρέσκα κόκκινα της έκθεσης, και πολύ καλή Μαλαγουζιά, σκέτη ή βαρέλι. Το Pine Forest, η Ρετσίνα του από Ασύρτικο , παραμένει ένα πολύ φίνο κρασί απαρετίφ ή για ασιατική κουζίνα.
Ο Σταμάτης Μυλωνάς έχει καταφέρει να δώσει την προσωπική του σφραγίδα στα κρασιά του, με ελάχιστη επέμβαση βαρελιού, υψηλές οξύτητες και μια ιδιαίτερη φινέτσα σε λευκά κρασιά που εξελίσσονται στο χρόνο. Πολύ καλό και ήδη πολύπλοκο φέτος το Σαββατιανό και η Naked Truth, οινοποιημένη με ήπιες μεθόδους, που βγάζει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα σε βάθος χρόνων και το ροζέ του από συνοινοποίηση Μαντηλαριάς-Μαλαγουζιάς, σε μία από τις καλύτερες χρονιές με εμφανές το κόκκινο φρούτο τυλιγμένο σε υψηλή οξύτητα και φίνα αρώματα.
Ο Λευτέρης Διγενάκης από την Κρήτη είχε ένα πολύ ωραίο λεμονάτο, γεμάτο Ασύρτικο, ένα ιδιαίτερο Μοσχάτο Σπίνας, τη Μαρυσίνη, με τονισμένη οξύτητα, λεμονάτο, πιπεράτο με ωραίο κομψό τελείωμα και ένα πολύ ωραίο Κοτσιφάλι, που αξίζει να δοκιμάσετε.
Ο Πάτοινος είναι μια σύνθετη ιστορία που αξίζει να ανακαλύψετε πολλαπλά στον ιστότοπο του κτήματος. Πρότυπο κτήμα-οινοποιείο στην Πάτμο από Ελληνοελβετό και κρασιά που εντυπωσίασαν με τη στιβαρότητά τους από την αρχή. Ασύρτικο 2018 που θυμίζει Χατζηδάκη Cuvee 15, αλλά δεν έχει ίχνος βαρελιού, μόνο εξαιρετικό σώμα και συνθετότητα, ορυκτά πολύπλοκη μύτη, μεγάλη ένταση και διάρκεια επίγευσης. Το ’19 δεν έχει προφανώς αυτή τη στρογγυλάδα που έχει αρχίσει να παίρνει το περσινό, αλλά ακόμα και φρεσκοεμφιαλωμένο είναι εκκρηκτικό με τεράστιο στόμα και οξύτητα τυλιγμένη σε μπόλικο αλκοόλ και θα προσπεράσει πολλά κρασιά στο διάβα του, Σαντορίνες επίσης, καταλήγοντας μάλλον σε ένα στυλ Chablis Premmier προς Gran Cru.
Ο γνωστός μας Κεφαλονίτης αιρετικός παλαιόθεν, βιοδυναμικός καλλιεργητής και οινοποιός Σκλάβος με τα κρασιά που μπορεί ακόμα και να μη σου αρέσουν, αλλά δεν θα σου επιτρέψουν να αδιαφορήσεις, είχε μια εξαιρετική βιοδυναμική Ρομπόλα ζυμωμένη με γηγενείς ζύμες μόνο και ελάχιστο θειώδες, γεμάτη ορυκτότητα, το Vino di Sasso. Η Lacomatia του 18 από απόκρημνο αμπελοτόπι αντίστοιχη αλλά αφιλτράριστη, είχε πολύ έντονη την επίδραση των ζυμών που σκέπαζαν την ποικιλία, μάλλον θέλει χρόνο. Εξαιρετικό το Τσαούσι του ’18, ορυκτό, σχεδόν καπνιστό, πολύπλοκο, άγριο, αλλά ωραίο. Ο Ευφράνωρ, χαρμάνι από Μοσχατέλα-Βοστιλίδι 70%-30% είναι ίσως το πιο βατό λευκό, με ισορροπημένη οξύτητα και αρκετό σώμα για το ψάρι σας. Ο Αλχημιστής, εξαιρετική πολύπλοκη ροζέ Μαυροδάφνη, γεμάτη, πικρούτσικη, φαγητού. Και μία από τις παλαιότερες και καλύτερες Μαυροδάφνες που κυκλοφορούν, θα εκτιμήσει 2-3 ώρες καράφα, εσείς ακόμα περισσότερο..
O Πετρακόπουλος Κεφαλονιά επίσης, οινοποιήσεις της τελευταίας δεκαετίας, αλλά με έμφαση στην ποιότητα και την ανάδειξη του χαρακτήρα του terroir-οινοπεδίου, όσο και της ποικιλίας. Ιδιαίτερα χαμηλά ph πολύ κοντά στο 3, υψηλές οξύτητες εγγυούνται κρασιά τραγανά που θα αντέξουν στο χρόνο. Η Ρομπόλα Classic του ’19 είναι τέτοιο κρασί με υποδειγματική ξυραφάτη ισορροπία οξύτητας και έντονου σώματος με μακρά επίγευση, ενώ η περσινή από θερμότερη χρονιά πιο στρογγυλεμένη και φιλική στο μέσο ουρανίσκο.Παλιά Αρμακιά ’19, Ρομπόλα «φυσικής» οινοποίησης, με γηγενείς ζύμες, πιο γεμάτη, στρογγυλότερη, λιγώτερες γωνίες. Θυμάρι Πέτρας, βιολογικό πολύ ωραίο κρασί σε ποσότητα αρώματος και αντίστοιχη τιμή. Το Ζακυνθινό (ποικιλία που στη Ζάκυνθο ονομάζεται Παύλος) Gold με τ’ όνομα είναι από τα παλιά αστέρια του κτήματος, παλαιώνει υπέροχα και πίνεται σε καράφα στους 10-12 βαθμούς . Το 18άρι είναι πολύ καλό με έντονα ορυκτό χαρακτήρα, πολύ ωραία εξέλιξη, γεμάτο και θάλεγα και κάτι ακόμα...Η ροζέ Μαυροδάφνη εδώ είναι πιο αχνή, αλλά κομψή και φίνα, υπέροχη αλλά χωρίς άγριο τεμπεραμέντο. Το Μαύρο η προσιτή Μαυροφάφνη τους έχει χαρακτήρα πολύπλοκο ενώ η άλλη, το Μώβ από προ-φυλοξηρικά αμπέλια 75 ετών σαφώς πιο ιδιαίτερη και απαλή.
Η Οινόλπη από Ζάκυνθο έχει μια καλή Βερντέα, με τον τρέχοντα ορισμό, κυρίως Σκιαδόπουλο και καλό ροζέ από Αυγουστιάτη-Κουτσουμπέλι.
Ο Γράμψας έχει επίσης μια Βερντέα με ωραία ρουστικιά-τυπικό οξειδωτικό στυλ Βερντέας-από το βαρέλι και θα αυξηθεί με την επί πλέον παραμονή, η εμφιάλωση για τα μάτια μας μόνο. Ιδιαίτερο ήταν το Γουστολίδι με 8 μήνες βαρέλι αλλά λόγω ήπιου καψίματος έχουμε φινέτσα, ισορροπία και καλή οξύτητα. Πολύ καλός ο βαρελάτος Αυγουστιάτης του.
Ο Πυργάκης από Στυμφαλία είχε ένα ωραίο Ασύρτικο 2017 με λίγο παλιό, σχεδόν αόρατο βαρέλι για δομή, που δεν σκέπαζε την υψηλή τραγανή οξύτητα, λεμονάτο, ουχί σαντορινιό στυλ, που εκφράζει καλύτερα το οινοπέδιο των highlands του Ασπρόκαμπου. Πάπια λεμονάτη εκτός από ψάρια;Τα Flying Birds (Στυμφαλίδες όρνιθες;) Sauvignon Blanc καθόλου Νεοζηλανδέζικο, ορυκτό σε στυλ Sancerre με υψηλή οξύτητα και καλό μέτριο σώμα, ωραίο για θαλασσινά, μην το πιείτε με χοιρινές. Η Μαλαγουζιά του ισορροπούσε με σώμα και νόστιμη οξύτητα (τα τροπικά στη βαλίτσα), συνεπεία 2 διαδοχικών τρύγων και μια χορτόπιττα θα ήταν ταμάμ. Πολύ ωραίο ροζέ χαρμάνι Μοσχοφίλερου, Αγιωργίτικου και Gewürztraminer με φίνες ατσάλινες τανίνες, τραγανή οξύτητα και σύνθετη μύτη, λουλουδάτη αλλά και κομψά κόκκινη και ελαφρά τροπική. Γουρνοπούλα θα αντέξει;
Παπαργυρίου, ορεινή Κορινθία. Τα κρασιά σε 500άρια Γαλλικά βαρέλια: Σαρντονέ 6 μήνες, ωραίο γεμάτο κρασί, όχι τυπικό, με έμφαση στην ισορροπία. Roi des Montagnes Ασύρτικο, 9 μήνες, επίσης μαλακό και ισορροπημένο, με λιγώτερο σώμα απ το προηγούμενο. Οι Μικροί Οινοποιοί φέτος με πολύ εκφραστικό το χαρμάνι Αγιωργίτικου-Τουρίγκας Νασιονάλ, νόστιμες τανίνες, ωραίο φρούτο, 12 μήνες βαρέλι. Το Νεμπιόλο, επίσης με ωραίο φρούτο, δομή και τανίνες, αλλά η καρδιά μου έπεσε σε βαρέλι με Καμπερνέ όταν ήμουν μικρός...οπότε Roi des Montagnes Cuvee, έχει και 20% Τουρίγκα και Μαυροδάφνη, ωραίες ζουμερές τανίνες και μπόλικο φρούτο, με τη σκοτεινή κυρία να προσθέτει γευστική και αρωματική πολυπλοκότητα, παρά το μικρό ρολάκι.
Τάτσης: ο ορισμός της ποιοτικής παραδοσιακής σχολής Γουμένισσας, με προσήλωση στο αμπέλι, στο αμπέλι, στο αμπέλι, βιοδυναμικός πλέον, άρα μοντέρνος, σας μπέρδεψα. Εστιάζει και στις επί μέρους ποικιλίες του χαρμανιού, πολύ καλή Νεγκόσκα ερυθρή και πορτοκαλλί ( η Γουμένισσα είναι χαρμάνι Νεγκόσκας-Ξινόμαυρου και συνήθως έχει και μιά κάθετη για τους πιστούς , φέτος την έχασα, είχα κουραστεί). Βαθειά, πολύπλοκα, παλιομοδίτικα κρασιά παλαίωσης με χαμηλό πεισματάρικο προφίλ και μεγάλη αντοχή στο χρόνο, εκφράζουν με ακρίβεια τις χρονιές και ζητάνε ένα καλό κοκκινιστό για παρέα. Εξαιρετικό Ξινόμαυρο από παλαιά κλήματα. Αντίστοιχα πολύπλοκα λευκά, Ξινόμαυρο BdN , Σαρντονέ, Ροδίτη, για υπομονετικούς ανθρώπους με κελλάρι.
Terra Petra, Ραψάνη 2017 νέας εποχής, εξαιρετική, άφθονο φρέσκο φρούτο, ωραίες τανίνες, ισορροπημένη, κομψή, αρωματική με φίνα πολυπλοκότητα και θα ήθελα να δω την εξέλιξη.
Ντούγκος. Από πολύ παλιά, μία από τις καλύτερες Ραψάνες και με λίγα περισσότερα ευρώ παίρνετε αυτή των παλαιών κλημάτων, πολυπλοκώτερη, με μακρύτερη επίγευση. Το Μεθ’ Υμών 7, πολυποικιλιακό ερυθρό, αλλά ουσιαστικά κυρίως Λημνιώνα, Σιρά και Γκρενάς, πράγμα που έφερε το χαρμάνι του Βόρειου Ροδανού σε κάποιους νόες, ένα ωραίο, ζουμερό, νόστιμο κρασί με πολύ ωραία επίγευση, που τώρα που καταλάγιασε η σκόνη του χαρμανιού μπορεί να θεωρείται κλασσικό. Με αρκετά περισσότερα ευρώ αποκτάτε την ερυθρή ναυαρχίδα, τον Όψιμο, από υπερώριμα σταφύλια ελάχιστης στρεματικής απόδοσης σε ελάχιστες φιάλες μετά από 30 μηνη παραμονή σε βαρέλια. Πολύ πυκνό στόμα, αρώματα μαύρων κυρίως φρούτων, κορινθιακής, αποξηραμένων δαμάσκηνων, πολύ ωραίες τανίνες και δομή, μακρά επίγευση.
Αλατάς. Νέο σχετικά οινοποιείο, πρώτες φυτεύσεις 2004. Ο Φωτεινός του ’17 από Καμπερνέ, Σιρά, Μερλό και Σαντζιοβέζε είναι ένα χαρμάνι μπόμπα, μαλακό, αλλά τανικό και ταυτόχρονα μια δόση πρωτόγωνο, πολύ γοητευτικό, με κέρδισε και θάθελα να το ξαναδοκιμάσω και όχι μόνο λόγω τιμής, 7 ευρώ αρχική. Υπάρχει και ένα Vermentino, πλούσιο μάλλον και νόστιμο, παρά υψηλής οξύτητας για θαλασσινά και ένα Σαγκραντίνο ερυθρό που διέφυγε της προσοχής μου.
Παπαθανασίου, Φάρσαλα, πρώτη γνωριμία. Ένα πολύ ζουμερό καθημερινό κόκκινο δεξαμενής, Just Merlot, δείχνει γιατί αγαπάει ο κόσμος την ποικιλία, ενώ το σαφώς στιβαρότερο Γένος σε συνδυασμό με Καμπερνέ, παλαιωμένο σε βαρέλι, επιβεβαιώνει την κλασσικότητα του χαρμανιού. Πολύ ωραίο το ροζέ τους από Καμπερνέ με τη χαρακτηριστική φίνα τανινάτη ραχοκοκκαλιά, που αντίθετα με ό,τι λένε οι ίδιοι φανερώνει την καταγωγή του-γιατί να ντραπεί άλλωστε;
Κόκκινος, Νάουσα. Red Rooster, επιτυχημένο πάντρεμα Ξινόμαυρου με Καμπερνέ,νόστιμο, με πολύπλοκο φρούτο και απ τις δύο ποικιλίες και ωραίες τανίνες και παλαίωση. Η καθαρόαιμη Νάουσά του ακόμα καλύτερη και ο Παλιοκαλιάς-τι αμπελοτόπι κι’ αυτό- άπαιχτος. Υπάρχει και ένας ωραίος ροζέ Rooster, επίσης από Ξινόμαυρο.
Δαλαμάρας, Νάουσα. Και εδώ μια εξαιρετική κλασσική πλούσια Νάουσα και Παλαιοκαλιάς επίσης εν ου παικτοίς. Άξιο αναφοράς το Merle, ένα Μερλό δεξαμενής, αλλά πυκνό, πλούσιο με άφθονο ώριμο φρούτο και ο λευκός Καπνιστός από το κλασσικό χαρμάνι Μαλαγουζιάς Ασύρτικου, αλλά παλαιωμένο σε όχι εντελώς γεμάτο βαρέλι, πράγμα που προσθέτει έναν οξειδωτικό χαρακτήρα στις νότες του βαρελιού, έναν ξηροκαρπάτο αέρα, κάτι από Σέρυ Manzanilla, ιδιαίτερη γεύση. Παλιό οινοποιείο, λίγες πολύ ποιοτικές ετικέτες, μ’ αρέσει η προσέγγιση.
Μοσχόπολις 18, Σιρά με λίγο Μαυροτράγανο, εξαιρετικό με πλούσιες καλά δομημένες τανίνες, ζωντανό φρούτο και πολύ καλή επίγευση, αλλά και 18 ευρώ. Η Αιώρα από Σιρά, Ξινόμαυρο και Μαυροτράγανο με 3 μήνες σε πήλινα πιθάρια πολύ ενδιαφέρουσα, μαλακιά με λιγώτερες αλλά φίνες τανίνες και τη χαρακτηριστική γήινη γεύση του πηλού, που σιγά-σιγά εξανεμίζεται αφήνοντας μόνο τα αρώματα του κρασιού, πολύ ενδιαφέρουσα και στα 10 ευρώ δεν το σκέφτεσαι πολύ. Το ροζέ τους με Ξινόμαυρο-Σιρά με 6 μήνες βαρέλι έχει ωραίες ατσάλινες τανίνες, φινέτσα και νόστιμο φρούτο.
Μιχαηλίδης, Δράμα. Πύλη ερυθρή, 2015, Καμπερνέ-Μερλό-Σιρά και Καμπερνέ Φραν, ωραίο χαρμάνι, γεμάτο, μεστό με ωραίες πλούσιες διαβαθμισμένες τανίνες και έντονο μαύρα φρούτα, φρέσκα και αποξηραμένα με αρκετά μακρά επίγευση. Από τα λευκά ξεχωρίζει η Πύλη από Ασύρτικο, Σαρντονέ και Σοβινιόν με έντονη μύτη, αρκετή ισορροπημένη οξύτητα και σώμα.
Κίκκονες, Μαρώνεια, Θράκη. Παλιοί γνώριμοι, πολύ ωραίες δουλειές σε όλες τις ετικέτες, ίσως το πρώτο σοβαρό Λημνιό, χρόνια πριν –το τρέχον του ’14 εξακολουθεί να κρατά τα σκήπτα-at a price-και ένα επίσης διαφορετικό ροζέ, καθαρά φαγητού,από Καμπερνέ-Λημνιό. Κρασιά με χαρακτήρα υποδειγματικές τανίνες, δομή, πυκνό ωραίο εκφραστικό φρούτο και προσοχή στη λεπτομέρεια, Σαντζιοβέζε, Σιρά κ.ά.
Βουρβουκέλης, Άβδηρα. Εστιάζει σε τοπικές ποικιλίες Παμίδι, Λημνιό, Μαυρούδι και καταφέρνει να τις αναδείξει σιγά-σιγά τόσο μονοποικιλιακά, όσο και σε χαρμάνια. Ιδιαίτερο, αρωματικό ροζέ Άβδηρος από Παμίδι και λίγο Σιρά και ερυθρός από Παμίδι, Ληνιό και Σιρά, υπάρχει και η αγαπημένη σας Μαλαγουζιά, αλλά και οι πιο αμπιγιέ ετικέτες Λαγάρα, λευκή χαρμάνια από ελληνικές και ξένες ποικιλίες. Ιδιαίτερα κρασιά, προσιτά, που αξίζει να ανακαλύψετε.
Ο Ανατολικός είναι υπόδειγμα δημιουργίας οινοποιείου με καλά κρασιά από επιχειρηματίες, όχι οινοποιούς ή αμπελουργούς. Σοβαρά κρασιά εξ αρχής από ξερικά αμπέλια σε γρανιτώδη εδάφη και ξεκάθαροι στόχοι. Πολύ καλή φέτος η πιο προσιτή ετικέτα MV από Μαυρούδι-Καμπερνέ-Μερλό με καθαρό φρούτο και τανίνες, το Fine Mavroudi ίσως θέλει χρόνο στη φιάλη και το Natural Red επίσης από Μαυρούδι-Ληνιό, αλλά οινοποιημένο και παλαιωμένο σε πήλινους πίθους με γηγενείς ζύμες κλπ, πολύ ωραίο, πολύ διαφορετική έκφραση των ποικιλιών, έχει βελτιωθεί πολύ από το καλοκαίρι που το είχα δοκιμάσει.
Δε θάθελα να διαβαστούν αυτά σαν υπόδειξη αγοράς, είναι μακρυά απ τα πιστεύω μου. Είμαι ένας άνθρωπος που αγαπάει πολύ το κρασί και κρατάει σημειώσεις όταν δοκιμάζει, αποτυπώνοντας συχνά φιλοσοφικούς στοχασμούς για το πως νοιώθουμε όταν πίνουμε κρασί ή γιατί είναι η πρώτη τεχνητή νοημοσύνη της ανθρωπότητας. Μετά αποκρυπτογραφεί τα ορνιθοσκαλίσματά του και τα φτάχνει κειμενάκι να διαβάζεται όμορφα και να κερδίζεται ο χαμένος χρόνος. Τα δημοσιεύω για να τα μοιραστώ με όσουν έχουν το μικρόβιο και παρόμοια παλέτα. Αν θα μου άρεσε κάτι, θα ήταν να αποτελέσουν έναυσμα, προτροπή για να ψαχτεί κανείς με το κρασί. Αυτό θα με έκανε πραγματικά να νοιώσω πολύ όμορφα.