Διονύσια στο Ζάππειο 2013
3/2/2013. Το ερχόμενο Σαββατοκύριακο το Ζάππειο Μέγαρο θα φιλοξενήσει για μια ακόμα φορά την κατ’ εξοχήν Αθηναϊκή οινική έκθεση, τα Διονύσια.
Για 3 μέρες, για τους Αθηναίους, μια βόλτα στο κέντρο μπορεί να περνάει από τον Εθνικό κήπο και να καταλήγει στο Ζάππειο, όπου θα πάλλεται σθεναρά η καρδιά του Ελληνικού αμπελώνα.
Και εδώ είναι το θέμα: Αγαπάτε το κρασί; Πόσο; Γιατί, όπως είπε κάποτε μια κυρία, το ξέρω ότι μ’αγαπάς, αλλά δεν μ’ αγαπάς αρκετά.
Το Ελληνικό κρασί χρειάζεται το πάθος σας για να επιβιώσει, όχι τη συγκατάβασή σας. Και το κρασί μας είναι αναπόσπαστο κομμάτι του πολιτισμού μας , ακόμα και στην χυδαία του μορφή, του κακής ποιότητας χύμα. Οι Έλληνες ανέκαθεν συναθροίζονταν γύρω από ένα μπουκάλι κρασί για να επικοινωνήσουν και η εκκλησία ακόμα το αντέγραψε, με τον τρόπο της. Οι περίοδοι της κρίσης στην ιστορία της ανθρωπότητας υπήρξαν πάντα ευκαιρίες και για το κακό και για το καλό.
Ο Θεός έφτιαξε τον κόσμο, αλλά όταν του βγήκε ο άνθρωπος, αηδίασε και τον πούλησε στο Διάβολο. Από τότε προσπαθούμε να αποδείξουμε ότι είμαστε αντάξιοι της θεϊκότητας και να ξαναγυρίσουμε στο χαμένο παράδεισο. Μέσα από το κρασί, ανάλογα με το τι κρύβουμε μέσα μας, ανακαλύπτουμε το θείο σε στιγμές σπάνιες, ενώ συνηθέστερα επικοινωνούμε πολύτιμα κομμάτια του εαυτού μας με τους άλλους. Βέβαια υπάρχουν αυτοί που πίνουν για να μεθύσουν και να ξεχάσουν, να χάσουν τη συνείδησή τους αντί να την διευρύνουν. Δεν είναι αυτή η κουλτούρα μας και δεν έχουν θέση ανάμεσά μας στα Διονύσια, στο Ζάππειο.
Ένα ποτήρι κρασί παραπάνω μπορεί να σε κάνει να ανακαλύψεις τις αποχρώσεις των ματιών της γυναίκας απέναντί σου, να σου ανοίξει μια πόρτα στον ήχο της τρομπέτας του Miles Davies, ή τη σκληρή μεγαλοπρέπεια του πρώτου κοντσέρτου για βιολοντσέλο του Shostakovich, ή στον ήχο του πιάνου όταν τα πλήκτρα αναστενάζουν κάτω από τα δάχτυλα του Glen Gould.
Κοινωνοί μιας τέτοιας κουλτούρας ελάτε στο Ζάππειο να ανακαλύψετε τους Έλληνες που μοχθούν στο αμπέλι, τη δεξαμενή και το βαρέλι για να φτάσει το κρασί τους στη φιάλη σας. Μιλήστε μαζί τους, γνωρίστε τους, το αξίζουν. Ιδιαίτερα αυτοί που, ανταποκρινόμενοι στην ανέχεια όλων μας μείωσαν τις τιμές τους ή, ακόμα καλύτερα, έβγαλαν καινούργιες ετικέτες με εξαιρετική σχέση ποιότητας – τιμής. Μιλήστε και με όσους νομίζετε ότι θάπρεπε να έχουν μειώσει τις τιμές τους και δεν το έκαναν. Όλοι το αξίζουν. Μιλήστε για το κρασί. Το κρασί το αξίζει, με το παραπάνω. Γιατί όπως προανέφερα, μας βοηθάει να ανακαλύψουμε τα κομμάτια της θεϊκής μας υπόστασης και να επικοινωνήσουμε. Γιατί μια φιάλη ή ένα ποτήρι κρασί έχουν μια άφθαστη αισθητική κομψότητα στο τραπέζι μας. Και γιατί αν καταφέρατε να διαβάσετε ολόκληρο το κείμενο, σε μεγάλο βαθμό με συμμερίζεστε, ίσως και με ένα χαμόγελο.
Γαμώτο. Μόνο στο δικό μου στόμα μπερδεύεται ένα άγνωστο κάθε φορά λουλούδι όταν μιλάω για το κρασί;