Το Σύμπαν παίζει ζάρια.

   20/11/2022. Δύο μήνες τώρα δεν έχω φτιάξει εσπρέσσο. Με τις πατερίτσες και την αρχική αδυναμία μου ήταν έως επικίνδυνο και όταν δοκίμασα, πεισματάρης ών, είπα, άσε, θα πιώ φίλτρο μαζί με τον Γκοντό.

Δύο μήνες λοιπόν με το θερμός του φίλτρου, για να μπορώ να το φέρω στο γραφείο μου.

     Από προχτές που πέρασα στη μία πατερίτσα, με έτρωγε να ξαναδοκιμάσω, αφού και να πατήσω το τάμπερ μπορώ πλέον και να τον φέρω στο γραφείο. Αλλά φοβόμουν. Τι; Να μη μου βγει μάπα με σπασμένο το καϊμάκι και δεν πίνεται ή να τον κουνήσω στη μεταφορά και χυθεί και τραγουδάω "I'm losing my touch"  με τον Keιth Richards.

    Συνειδητοποίησα όμως σήμερα πως δεν είναι αντρικές κουβέντες αυτές, σετάρισα τη μηχανή, έκοψα καφέ στη σωστή ρύθμιση, ζύγισα, έστρωσα, πάτησα με το τάμπερ, πάτησα το κουμπί και άρχισα να μετράω. 18,5 γραμμάρια δόση σε 24 δευτερόλεπτα, by the book. Και το καϊμάκι άψογο. Και η γεύση, σαν να μην πέρασε μια μέρα. Και ο δεύτερος τα ίδια. Ντόρτια.

   Και είχα και άλλες καλές ζαριές. Αλλά με το Σύμπαν είμαστε πλέον φίλοι. Και ξέρω ότι παίζει ζάρια. Και δεν εφησυχάζω. Δεν το παίρνω επάνω μου "ποιος είμαι εγώ ρε' γιατί ξέρω πλέον πολύ καλά πως από κει στο τίποτα μια ζαριά είναι.

   Και χαμογελάω και απολαμβάνω την καλή μου τύχη για όσο. Καλημέρα σας.

.