Ήταν η επιβεβαίωση μιας μακράς φιλίας...28.3.2018

Με μοχίτο Samos Doux, Σχινόπευκο Μάρκου, ροζέ Λιέπουρη, Μοσχάτο Ρίου-Πατρών Παρπαρούση, Ardbeg Ten, καρπάτσιο παστού μπακαλιάρου και γουρλομάτας, μαριναρισμένης αγκινάρας και γαύρου πρωινού τηγανισμένου αέρινα με κουρκούτι.

Φιλία από τα φοιτητικά μας στην Αγγλία. Διαβάζω τα βιβλία που εκδίδει και ενίοτε επιμελείται τα κείμενά μου. Μιλήσαμε για την πορεία του ανθρώπου από την αρχαιότητα μέχρι το μάλλον δυσοίωνο μέλλον,

ακούσαμε δική μου κονσέρβα ποιότητας με τα μεζεδάκια και μετά το κύριο επικεντρωθήκαμε σε πολλαπλές αναγνώσεις του ‘”Me and Bobby Mcgee”, με Joplin, Kristofferson, Cash & Jerry Lee Lewis και μετά τα ίδια με τραγούδια των Cohen και Dylan.

Το Σχινόπευκο κράτησε πολύ καλά τους μάλλον ζόρικους μεζέδες της ημέρας χωρίς να χάνει τα διακριτικά αρώματα της μαστίχας και δεντρολίβανου και τα πήγε ακόμα καλύτερα με τις αφράτες γαυρομπουκιές τηγανισμένες αέρινα με κουρκούτι-το ψάρι παρέμενε χυμώδες μέσα στο κριτσανιστό κουκούλι. Έβγαλε όλο το βασικό δείπνο με αντικριστό ζεϊμπέκικο, στιβαρά, σοβαρά και κιμπάρικα, πριν περάσουμε σε ένα καθαρτήριο ποτήρι ροζέ από Μοσχάτο Τυρνάβου και καταλήξουμε στο Σαμιώτικο γλυκό που καθάρισε την παλέτα μας.

Μέχρι τότε είχαμε φτάσει στο τέλος της ανάλυσης και κάναμε προβολές στο μέλλον. Ανακατέψαμε κλασσικούς, μοντέρνους ιστορικούς και Hawking. Βάλαμε Μοσχάτο Ρίου-Πατρών Παρπαρούση & Cohen, συνεχίσαμε με περισσότερη ενδοτικότητα στα απόκρυφα. Το Μικρόρωγο Μοσχάτο με τα πολύπλοκα αρώματα αποξηραμένων νεραντζιών, πορτοκαλιών, κουμ-κουάτ, νεκταρινιών, γιαρμάδων, γιασεμιών και φρέζιας ήταν σαν Μπαχ, που μετά μόνο Σοστακόβιτς μπορούσες να ακούσεις. Και την ακούσαμε φυσικά με ένα Ardbeg malt που τελείωσε τη βραδυά όπως μόνο εκείνο ξέρει.

Μου τηλεφώνησε να μου πει πως το ασσανσέρ έπαιζε το Getting away with it all mister, των James, όπως έφευγε, δική μου random επιλογή βέβαια. Αυτά είναι! Να σε χαμπαριάζει και το ασσανσέρ!

Α, δεν πληρώνονται αυτά. Δεν αγοράζονται και δεν πουλιούνται.