Santo Sparkling Brut 2014
31.1.2019 Επί τέλους με πεντακάθαρη Ασυρτικίλα και έντονα τα αρώματα της αυτόλυσης. Αυστηρό, με φλούδες λεμονιού, μεταλλικό και ελαφρά ορυκτώδες
(η υπόλοιπη ορυκτότητα θα βγει αργότερα, με το χρόνο), ξυνό προζύμι, φρυγανισμένο ψωμί στη μέση και αποξηραμένες φλούδες νεραντζιού και κουμ κουάτ στην επίγευση που διαρκεί. Το Santo Brut έχει πλέον βρει το δρόμο του και δείχνει πως η παλαίωση στη φιάλη του πάει, του χαρίζει αρχοντιά και νομίζω πως θα κρατήσω την άλλη φιάλη για το 2020.
Ασυρτικίλα, επειδή όταν το πρωτοδοκίμασα πριν χρόνια, είπα ‘’παιδιά, ωραίο είναι αλλά δεν έχει Ασυρτικίλα’’. Αυτή την κοφτερή μεταλλικότητα από inox και βότσαλα με την αλμύρα της θάλασσας. Είναι αφρώδες με την παραδοσιακή μέθοδο της Καμπανίας, [με δεύτερη ζύμωση στη φιάλη και παραμονή με τις φίνες οινολάσπες, που διασπώνται σιγά-σιγά : η διαδικασία ονομάζεται αυτόλυση και συμβαίνει και στην παρασκευή προζυμιού, γι’ αυτό όταν το κρασί ωριμάζει μαζί τους αποκτά αυτά τα χαρακτηριστικά αρώματα προζυμιού και φρυγανισμένου ψωμιού, που τόσο εκτιμούν οι βαρεμένοι των αφρωδών και όσο περισσότερο κάνουν παρέα το κρασί με τις διασπασμένες ζύμες της αυτόλυσης, τόσο πιο έντονα τα αρώματα αυτά και οι γεύσεις].
Το κρασί κράτησε το πιάτο με απίστευτη άνεση, απλά πίναμε σεμνά όσο τρώγαμε-με αναστεναγμούς- για να το απολαύσουμε και μόνο του στο τέλος, εφ’ όσον δεν θα ανοίγαμε άλλη φιάλη. Η κοφτερή οξύτητα με την ορυκτότητα και την πολυπλοκότητα γινόταν όλο και σαφέστερη όσο άδειαζε η φιάλη και προσέχαμε για να έχουμε. Η κλάση του όμως ήταν φανερή πλέον. Και όντως μετά από λίγο ανακαθίσαμε και χαζεύαμε και σνιφάραμε το κρασί ο καθένας στο διαφορετικό ποτήρι του, χαζεύαμε το κορδόνι...Και απίστευτα ελαφρύ και ψηλό κεφάλι, χώρια οι κολασμένες καραβίδες... ο συνδυασμός είναι για αμεταννόητους εραστές, σε αφήνει ελαφρύ και ελαφρώς αφηνιασμένο...the roof was gone again…Νομίζω πως ο Συνεταιρισμός της Σαντορίνης μπορεί πλέον να καμαρώνει για το συγκεκριμένο που προσπαθεί να το παλαιώσει περισσότερο, αλλά του το ζητάνε...Έχει ακριβύνει, αλλά με το σταφύλι στα 5 € στη Σαντονίνη, τι περίμενες; Άμα περισσεύει όμως το 25άρι, δεν θα το μετανοιώσετε.
Συνοδεύτηκε από άλλη μια παραλλαγή από τις πολλές που χρησιμοποιώ για μακαρονάδα με καραβίδες και δεν έχουν καμμία σχέση με ότι σερβίρεται σε εστιατόρια. Διάλεξα το αφρώδες Ασσύρτικο γιατί η ένταση του πιάτου είναι πάντα υψηλή και έχει λυγίσει και κλασσική Σαμπάνια και εν πάσει περιπτώσει πιστεύω στο παπούτσι από τον τόπο μου και το Ελληνικό κρασί. Οι καραβίδες από Κύμη. Και θα επαναλάβουμε το ατόπημα με περισσότερες καραβίδες και Ελληνικά αφρώδη. Μοσχοφίλερο νέξτ.
