Sauvignon Blanc & Gris, Gioulis

6/2/2019 Σπαγγετάδα με μωβ αγκινάρες για Sauvignon Blanc & Sauvignon Gris 2018 Κτήματος Γκιούλη. Σχεδόν ξυραφένια οξύτητα σε αντίστιξη με έντονα λεμονάτα

και άγουρα τροπικά. Λάιμ, γκρέιπφρουτ, λεμόνι, ξύσμα, άγουρος ανανάς. Στη μύτη και το στόμα, με μεσαίο όγκο, συζητήσιμο και πολύ έντονα λεμονάτη κυρίως ξανά επίγευση.

Συζητήσιμος ο μεσαίος όγκος επειδή έτσι δείχνει, αλλά φάγαμε το φαΐ μας και έμειναν και δυο τζούρες των 75 ml, επομένως υπάρχει μία ισορροπία που σε ξεγελάει ως προς το σώμα. Επειδή τα φαγητά μου σπάνια αστειεύονται. Αγκινάρα πολύ ψιλοκομμένη περασμένη στο τηγάνι σε δυνατή φωτιά  με σκόρδο και μπόλικο αλατοπίπερο, al dente Barilla spaggettoni και στο καυτό σύνολο χοντροτριμένο ξυνοτύρι Νάξου 4 μηνών και ανακάτεμα. Πολυεπίπεδη γεύση, ψηλά συνεχώς χωρίς ανάσες, η σχεδόν καβουρντισμένη αγκινάρα με τη φούλ λιπαρά όξινη βαρβατίλα του τυριού στροφάρει με το σκορδοπίπερο και συνεχίζει με τα κιτρινοπράσινα του κρασιού αλλάζοντας συνεχώς ταχύτητες σε 7άρι σειριακό κιβώτιο στο στόμα και τη μύτη.

Από τη μια κρασί να την πατήσεις σε εξετάσεις. Από την άλλη, με το συγκεκριμμένο πιάτο μια απολαυστική πανδαισία να λές τι πίνω τώρα ο ... και να το χαζεύεις στο ποτήρι. Αντικειμενικά; Σίγουρα όχι. Η αντικειμενικότητα είναι η καρδιά το ανθρώπινου μύθου και φυσικά δεν υπάρχει, παρά μόνο σε σχετική μορφή. Αν σας αρέσει ο τρόπος που περιγράφω και συμφωνείτε κιόλας, τότε παρακολουθείτε τα γραπτά μου, ίσως.

Ένας πω-πώ συνδυασμός παρ όλα  αυτά, που θέλω να δοκιμάσω και την παραλλαγή του με το Σοβινιόν Γκρι της ίδιας χρονιάς και το Σαρντονέ, που είναι προς Βελίνα μεριά, βλέπει Κορινθιακό και οξύτητά του φέτος είναι πάνω από 8, αλλά το κρασί σε ξυραφένια ισορροπία. Το Σοβινιόν είναι από αμπελώνα στα 800 μέτρα στο Κλημέντι Κορινθίας στην απέναντι πλαγιά από το χωριό. Τα κρασιά είναι ιδανικά για παλαίωση από ρέκτες.

Δοκιμάστηκε λοιπόν και με το ακόμα πιο αγαπημένο Sauvignon Gris με το ίδιο πιάτο και το αποτέλεσμα ήταν απολύτως αντίστοιχο. Απλά οι νύξεις γρέιπφρουτ ήταν πιο απαλές και η οξύτητα υψηλότερη. Ιδανικά θα το άφηνα ένα δυο χρόνια στη φιάλη να αναπτύξει πολυπλοκότητα, ή θα το έπινα με όστρακα. Θα ήθελα να παρατηρήσω εδώ ότι αυτές οι υψηλές οξύτητες, εξαιρετικές με θαλασσινά και περίεργα πιάτα, δεν είναι κοινός τόπος για την ελληνική γευστική  και κάποιοι μπορούν να τις βρουν δυσάρεστες. Drink if you dare!