Βίδια 2019, Στροφιλιά

   26/7/2020. Η ομάδα της Στροφιλιάς μετά την αναστροφή της συγχώνευσης με το Κατώγι Αβέρωφ έχει δείξει μία θεαματική αλλαγή σε όλη τη γκάμα των

 κρασιών της. Τα αρώματα και οι γεύσεις έχουν μεγαλύτερη διαφάνεια, σαφήνεια και ακρίβεια, είτε πρόκειται για μια οικονομική σειρά, όπως το ροζέ από Αγιωργίτικο-Καμπερνέ που δοκιμάσαμε πρόσφατα, είτε για την πολύ καλή Νεμέα τους-2010 παρακαλώ!-είτε για τις νέες πρίμιουμ ετικέτες που κυκλοφόρησαν σχετικά πρόσφατα, τους τελευταίους 20 μήνες. Το σημερινό κρασί επιβεβαιώνει τον κανόνα.

    Είναι ένα Σαρντονέ ψυχρού κλίματος από ένα παλιό αμπέλι του Αχιλλέα Λαμψίδη, συνιδρυτή της Στροφιλιάς, στον Ασπρόκαμπο στα 900μ υψόμετρο. 20+ ετών, έως 900κιλά/στρέμμα, 2000 φιάλες, δεύτερη εμφιάλωση. Αντιστοιχεί σε ένα απλό Chablis, αντί μιας βαρελάτης ώριμης Βουργουνδίας. Για τους λάτρεις του στυλ, αυτό είναι προτέρημα.

    Πρασινοκίτρινο σχεδόν με διακριτική, αλλά ξεκάθαρη μύτη από πράσινο κορόμηλο και μήλο με άγουρα σχεδόν λευκόσαρκα πυρηνόκαρπα και λίγο πεπόνι (στρογγυλό, όχι αργίτικο) όσο ζεσταίνεται στο ποτήρι. Η ευκρίνεια των αρωμάτων μεγαλώνει όσο αδειάζει η φιάλη. Ακριβώς τα ίδια βρίσκουμε στο στόμα, ένα κομψό, αυστηρό, τραγανό, σφιχτοδεμένο σώμα υψηλής οξύτητας σε άψογη ισορροπία. Η άνεση με την οποία διαχειρίστηκε το υψηλής γευστικής έντασης οψάριον δίνει το μέτρο της δομής, όπου  κυριαρχεί κομψότητα και φινέτσα  ενώ το 13,5%  αλκοόλ ούτε που το υποπτεύεσαι. Φίνα ένταση με διακριτική μεταλλικότητα οδηγεί σε λεπτεπίλεπτη λεμονάτη επίγευση που διαρκεί περισσότερο απ’ όσο νομίζεις. Απολαυστικό για λάτρεις του στυλ, που είμαστε.

    Συνοδεύτηκε άριστα από ένα εξαιρετικό εναμισόκιλο λαυράκι αφρό των αφρών. Αλμύρα, ιταλικά ραδίκια και γλυκά σκούρα κολοκυθάκια Μαραθώνα, από παλιό σπόρο συμπλήρωσαν την εικόνα. Η μουσική του Ρενέ Ωμπρύ μας κράτησε επίσης συντροφιά, θυμίζοντάς μας για άλλη μια φορά πόσο καλός μαθητής του Χατζιδάκι είναι, ενώ ο χρόνος είχε πάλι αυτήν την ελαστική αίσθηση που μας κάνει να προτιμούμε να μένουμε σπίτι.

   Θα θέλαμε κάτι παραπάνω; Να ανέβει ο πήχυς στο επίπεδο premier cru χωρίς αντίστοιχη αύξηση στην τιμή. Πολλά ζητάμε; Ίσως όχι. Αν υπολογίσουμε πως εμφιαλώθηκε στα μέσα Γενάρη και συνυπολογίζοντας τα συμπεράσματα από άλλα κρασιά που δοκιμάσαμε και είχαν εμφιαλωθεί μετά τον εγκλεισμό, Μάιο-Ιούνιο, κοντά πέφτουμε. Αν δηλαδή είχε παραμείνει επίσης με τις φίνες οινολάσπες σε ηρεμία ως το τέλος της άνοιξης, χωρίς όμως να μπουκωθεί από συνεχείς αναδεύσεις, μπορεί να είχε ήδη επί το πλέον σώμα που ίσως αντιστοιχεί σε ένα τέτοιο αμπελοτόπι. Δε λέγαμε πως ο covid 19 μπορεί να είναι και εξαιρετική ευκαιρία για τους οινοποιούς παρά το κόστος; Τα αφρώδη έχουν ήδη αποκτήσει περισσότερη πολυπλοκότητα από την άνω των 6 επί πλέον μηνών παραμονή με τις οινολάσπες.

Ηθικό δίδαγμα: μη φοβάστε τα συναινετικά διαζύγια, προχωρήστε αν τό ’χετε.