Σπάνιες Γαίες Ταμπούρι 2017
6/11/2020. Cabernet Franc 100% . Πολύ νωρίς για τον νεαρό ευγενή, 3-4 ακόμα χρόνια στη φιάλη θα του επιτρέψουν να φτάσει σε μια λαμπρή ωριμότητα.
Το αμπελοτόπι Ταμπούρι βρίσκεται στον Ασπρόκαμπο του οροπεδίου της Στυμφαλίας σε ύψος 800 μέτρων, όπου το ψυχρό κλίμα είναι ιδανικό για το κομψό και ευγενικό καμπερνέ φραν και τα βαθειά αργιλώδη αλκαλικά εδάφη πλούσια σε ανθρακικό ασβέστιο συγκρατούν νερό τους θερινούς μήνες, ενώ η κλίση του εδάφους επιτρέπει την αποστράγγιση στις συχνές βροχές. Πολύ καλός ΝΑ προσανατολισμός επιτρέπει πλήρη φαινολική ωρίμαση σε συνδυασμό με προσεκτικό σχεδιασμό του φυλλικού τείχους.
Με άλλα λόγια μαζί με τό εξαιρετικό Βίδια (σαρντονέ σε άμεμπτο στυλ Σαμπλί από το ομώνυμο αμπελοτόπι στην ίδια ευρύτερη περιοχή) ένα από τα 3 κρασιά μοναδικών αμπελοτοπιών (single vineyard ή σπάνιες γαίες σε ελεύθερη μετάφραση) του ιστορικού οινοποιείου της Αττικής, της Στροφιλιάς, που για τους παλιούς είχε ταυτιστεί και με το ομώνυμο πρώτο και ίσως ανυπέρβλητο wine-bar της Αθήνας με τα εξαιρετικά πρωτοχρονιάτικα πάρτυ. Η νέα γενιά αποδεσμευμένη πλέον από τη σύμπραξη με το Κατώγι έχει κάνει δυναμική επενεκκίνηση, σαφή δείγματα της οποίας παρατηρώ τα τελευταία χρόνια. Οι γεύσεις και τα αρώματα έχουν μεγαλύτερη διαύγεια, εκφραστικότητα και σαφήνεια και τα κρασιά χαρακτήρα και προσωπικότητα, από την εισαγωγική σειρά ως τα πολύ ιδιαίτερα και πολύπλοκα, όπως αυτό. Είναι φανερό ότι υπάρχει μια πολύ καλή ομάδα πίσω απ’ αυτά.
Ανοίγοντας τη φιάλη η μύτη είναι κλειστή και το κρασί κουμπωμένο ως το λαιμό. Βάζω λίγο σε ένα ποτήρι να ανοίξει και περιμένω μισή ώρα. Σφιχτή μύτη κασίς και μπόλικα φρούτα δάσους, πουθενά κόκκινα, πολύ σκληρές, αλλά όχι στεγνές τανίνες. Πάμε καράφα και δοκιμάζω ανά ημίωρο. Στο τρίωρο έχει χαλαρώσει, τεντωθεί και χαμογελάει. Κασίς, αλλά και κεράσι μαύρο, κόκκινο φραγκοστάφυλλο, μέντα, ελάχιστος καπνός, λίγη πικρή σοκολάτα και αποξηραμένα δαμάσκηνα στην ωραία, αυστηρή μύτη. Σχεδόν υψηλή οξύτητα στο στόμα με τις πλούσιες τανίνες να έχουν μαλακώσει και να είναι σχεδόν απολαυστικές, πράγμα που θα συμβεί με βεβαιότητα στό άμεσο μέλλον των υπολοίπων φιαλών, αν τους το επιτρέψουμε. Αρκετή εκφραστικότητα στα κόκκινα και μαύρα φρούτα, εντονώτερη η φυτικότητα και μια σφιχτή δομή που προσβλέπει σταθερά στο μέλλον. Απολαυστικό με το χειροποίητο (ψιλοκομένο με 2 μαχαίρια) μπιφτέκι από μοσχαρίσιο στήθος, ταίριαξαν στην αυστηρότητα και το μπασμάτι με τα μανιτάρια πορτομπέλο υπερθεμάτισε. Μένουν 300 κ.ε. για διαλογισμό και αναλογισμούς. Η μακρά επίγευση λοιπόν είναι απολαυστική και πολύπλοκη, με όλα τα φρέσκα κόκκινα και μαύρα φρούτα και ελάχιστα τριτογενή αποξηραμένα να ξεδιπλώνονται αργά στο στόμα, σιγοτραγουδάει όμως κι’ αυτή το γιατί με ξύπνησες πρωί του Τσιτσάνη: ήταν νωρίς για το κρασί και τραγουδάει τον καημό του.
Εμείς προτιμήσαμε ένα κονσέρτο για φλάουτο του Μότσαρτ. Εσείς παλαιώστε τις φιάλες παρακαλούμε, αν τις αποκτήσετε, το κρασί δεν είναι βρύση, ούτε μυγδαλιά ν’ ανθίσει, δώστε χρόνο να γεμίσει...