Sweet Route 2017, Troupis

     26.1.2021. Μοσχοφίλερο 100%. Έχουμε ένα κλίμα που ευνοεί την παραγωγή λιαστών φυσικά γλυκών κρασιών που θεωρώ τα καλύτερα επιδόρπια ενώ εσείς προτιμάτε

τις πάστες. Έχουμε την κλιματική αλλαγή με αμπελώνες στη Σουηδία και τι άλλο; Λιαστό γλυκό μοσχοφίλερο από την  Αρκαδία και το οινοποιείο Τρουπή που άρπαξε την ευκαιρία. Η αργή ωρίμαση των σταφυλιών στο παρατεταμένο ήπιο φθινόπωρο των τελευταίων ετών θυμίζει συνθήκες Αλσατίας, επιτρέποντας την αύξηση των σακχάρων χωρίς να χάνεται η οξύτητα, δηλαδή ιδανικές. Το λιάσιμο των σταφυλιών τον Οκτώβρη του 2017 στη Μαντινεία, αδιανόητο πριν 50 χρόνια στο υψόμετρο των 650 μέτρων έγινε εφικτό, εξ ου και η συγκεκριμένη φιάλη. Οι ηλιαχτίδες αυτόν τον μήνα όμως πέφτουν πολύ πιο λοξά στα απλωμένα σταφύλια και συνυπολογίζοντας το υψόμετρο, οι 20 ημέρες δεν έχουν το αποτέλεσμα του Αυγούστου που λιάζονται τα ασύρτικα των Vinsanto και τα μικρόρωγα μοσχάτα της Σάμου και του Ρίου και αυτά της Λήμνου. Το αποτέλεσμα είναι μεγαλύτερη αρωματική κομψότητα, υψηλότερη οξύτητα, λιγώτερο σώμα και ίσως βάθος. Σε νούμερα, 10.5% αλκοόλ, ολική οξύτητα 9.1, pH 2.94, υπολλειματικά σάκχαρα 113.9 g/lt. 1300 φιάλες 0,5 λίτρων από 3500 κιλά σταφύλια.

Περιγραφή.

    Πολύ κομψή, έντονη ανθική μύτη με γιασεμί, άνθη πορτοκαλιάς και λεμονιάς, ξύσμα πορτοκαλιού, μοσχολέμονου, και νότες μελιού και κηρήθρας. Στο στόμα η πολύ υψηλή οξύτητα όχι μόνο ισορροπεί εξαιρετικά τα συγκρατημένα σάκχαρα, αλλά τυλίγει προστατευτικά  όλα τα αρώματα που μυρίσαμε για να τα ξαναβρούμε στο στόμα μαζί με παστίλι βερύκοκου και τα οδηγεί σε παρατεταμένη απολαυστική επίγευση. Σώμα λεπτό και νευρώδες με σφιχτή δομή που είναι μάλλον αποτέλεσμα της 15μηνης παραμονής σε πολύ παλιά γαλλικά βαρέλια Nevers, αδρανή πλέον αρωματικά, ώστε να μην επηρεάσουν τα αρώματα του κρασιού. Και μιά φρουτώδης φρεσκάδα, αποτέλεσμα της υψηλής οξύτητας και της διαφορετικής προσέγγισης από τα άλλα λιαστά που εκείνα δεν έχουν και είναι αυτή που εδώ αναζωογονεί τον ουρανίσκο.

Συμπέρασμα.

    Χωρίς να έχει το υπέροχο σαρκώδες βάθος του μικρόρωγου μοσχάτου, διεκδικεί σταθερά μια νέα θέση στα επιδόρπια κρασιά χάρη στη διαφορετικότητα του χαρακτήρα του. Έχει περισσότερη οξύτητα από το μοσχάτο, αλλά λιγώτερο σώμα και πολυπλοκότητα, όπως και από το ασύρτικο. Έχει όμως μια δική του ξεχωριστή φινέτσα και αρωματικό χαρακτήρα που δε μοιάζει με τίποτα, το βρίσκεις 7,20€ στο ράφι και δεν έχει περάσει από νέο βαρέλι, που προσωπικά θεωρώ προτέρημα για την ποικιλία, όπως και για το μοσχάτο, ίσως και για το ασύρτικο. Θα αγόραζα ένα εξαράκι για πλάκα αν το εύρισκα, περισσότερα αν ήμουν μερακλής και ήθελα να τα παλαιώσω να αποκτήσουν περισότερη πολυπλοκότητα. Επειδή τα γλυκά κρασιά παλαιώνουν και ωριμάζουν πολύ καλύτερα από μας.

Ηθικό δίδαγμα.

   Ξέρω πως προτιμάτε πάστες και τούρτες μετά το φαγητό. Τίποτα όμως δεν επαναφέρει το στόμα στις εργοστασιακές του ρυθμίσεις όσο ένα καλό λιαστό γλυκό κρασί. Είναι απίστευτο πως ένα ποτηράκι από αυτό το κρασί μετά από ψαροφαγία, όχι μόνο εξαφανίζει την ψαρίλα που μετά από λίγο παύει να είναι γοητευτική, αλλά αφήνει και μια επίγευση που σε κάνει να μη θέλεις να πλύνεις τα δόντια σου. Beat that with πάστες.