Γαλάρι 2017, Στροφιλιά

     8.3.2021. Το κρασί και το μεράκι. Το ιστορικό οινοποιείο της Στροφιλιάς, που στην αρχή της πορείας του στο τελευταίο τέταρτο του περασμένου αιώνα,

λειτουργούσε και το ομώνυμο πρώτο και καλύτερο ίσως wine bar της Αθήνας, μετά το συναινετικό διαζύγιο με το Κατώγι Αβέρωφ άνοιξε τα μουδιασμένα από το γάμο φτερά του και διαγράφει πολύ προσεκτικές διαδρομές πριν φτερουγίσει δυνατά για τη χώρα των κρασιών της ποίησης, παίρνοντας και ένα ικανό πλήθος από μας μαζί του. Είναι εντυπωσιακή η αρτιότητα όλων των κρασιών της παλέτας του, από τα απλούστερα, όπως η λευκή, ροζέ και ερυθρή Στροφιλιά, ή το Mountain Fish και το White Dot μέχρι τη Νεμέα τους και τα ελάχιστης παραγωγής με το κοινό όνομα Σπάνιες Γαίες. Κρασιά χωρίς ελαττώματα, με καθαρότητα και σαφήνεια αρωμάτων και γεύσης, χαρακτήρα που εκφράζει το οινοπέδιο και την ευγένεια της ποικιλίας όπου δει και φιάλες που χαρίζουν από απλή απόλαυση έως θαυμασμό. Η έλλειψη ελαττωμάτων να μη θεωρείται γενικά δεδομένη, εν μέσω εγκλεισμού δοκιμάζοντας 140 φιάλες του 2019 το 20% ήταν, πολύ δυστυχώς, απορριπτέο. Αυτά για το κρασί.

    Οι Σπάνιες Γαίες όμως είναι το μεράκι του οινοποιείου, μετρημένες φιάλες κρασιού από μοναδικά αμπελοτόπια στην ευρύτερη Νεμέα ως πάνω τη λεκάνη της Στυμφαλίας. Το Γαλάρι προέρχεται από έναν αμπελώνα 20 στρεμμάτων φυτευμένων από τον Αχιλλέα Λαμψίδη το 2005 στην κοιλάδα της Αρχαίας Νεμέας που σε σχήμα V κατηφορίζει βόρεια ως το Κιάτο. Τα αμπέλια είναι σε απαλές κλίσεις Ν.Α. προσανατολισμού και δροσίζονται από τα καθοδικά ρεύματα ή το θαλασσινό βοριαδάκι. Κυρίαρχη ποικιλία είναι το Αγιωργίτικο με 12 στρέμματα, με τα Petit Verdot (4,5 στρ.) & Tannat (3,5 στρ.) να συμπληρώνουν με οξύτητα, πολυπλοκότητα, φαινολικό βάθος (ποιοτικές τανίνες) και μαύρα φρούτα του δάσους. Η φύτευση είναι  αραιή με 230 φυτά ανά στρέμμα σε παράλληλη διάταξη Lyre, που ενώ διατηρεί χαμηλές αποδόσεις των 700-800 κιλών/στρέμμα, μεγιστοποιεί την φαινολική ωρίμαση των σταφυλιών στη δροσερή κοιλάδα αρκετά νωρίς, ελαχιστοποιώντας τους κινδύνους βροχών και χαμηλών θερμοκρασιών. Το αποτέλεσμα είναι ποιοτικά σταφύλια με μικρότερα τσαμπιά και ρώγες, ιδανικά για οινοποίηση.

    Προηγήθηκαν 2,5 ώρες καράφα, το στόμιο της οποίας ανέδιδε από την πρώτη στιγμή γοητευτικά πολύπλοκα αρώματα βαθυκόκκινων και μαυρο-μπλέ φρούτων, οπότε σίγουρος πλέον για το γευστικό αποτέλεσμα επιδόθηκα στη δημιουργία πολυδιάστατης τζαζ ατμόσφαιρας για υποδοχή και υποστήριξη ώσπου να αναπνεύσει το κρασί. Η υπομονή επιβραβεύτηκε με το παραπάνω. Το σχεδόν βαθύ πορφυρό κρασί είχε τότε πυκνή  έντονη μύτη από μαυροκέρασα, κασίς, μέντα, κορινθιακή, μύρτιλλα, λίγο κέδρο και αποξηραμένα δαμάσκηνα. Στο στόμα ήταν αναπάντεχα βελούδινο για τόση πυκνότητα, με υψηλή οξύτητα να τυλίγει τις  άφθονες τανίνες, ήδη διαστρωματωμένες, ζουμερές και απαλές, με όλα τα παραπάνω φρούτα και επιπλέον δέρμα στη μέση της διαδρομής και βύσσινο γλυκό στο τέλος να διαγράφονται καθαρά, απολαυστικά ξανά και ξανά σε μια αβίαστη δομή για να καταλήξουν κάποια στιγμή στη μακριά επίγευση με ένα αααχ! Μικρές σαρκώδεις γουλιές με τη ζωικότητα να ενισχύεται όσο άδειαζε η φιάλη, που τις γυρνάς στον ουρανίσκο αφήνοντας να σου ξεφύγουν διάφορα μμμ...Μπορεί να μην είναι ορθόδοξη η περιγραφή, αλλά με τις ηδονικές απολαύσεις μπαίνουμε έτσι κι αλλιώς στα εδάφια των αιρέσεων. Σε απλά ελληνικά, από τα κρασιά που δεν ξεχνάς την επομένη και τους τηλεφωνείς.

   Στις λεπτομέρειες τώρα, που άλλοι βλέπουν το διάβολο, ενώ εγώ βρίσκω κρυμμένο τον Θεό, υπήρχαν Miles Davies & Coltrane, Bessy Smith, Ahmad Jamal, Anouar Brahem, Abbey Lincoln, Youn Sun Nah, Freddy Hubbard, Eddie Higgins, Gerry Mulligan, αλλά και μια μοσχαρίσια μισοψημένη, μια σαλάτα με ντοματίνια και αφρατεμένο πληγούρι με μαϊντανό… επειδή το κρασί μόνο ως κομμάτι του υπόλοιπου πολιτισμού νοείται, σε συνδυασμό και συνάρτησή του το γιορτάζουμε, μόνο του δεν είναι παρά ένας κενός νεοπλουτισμός.

    Όπως πρόβλεψε η Μαρία Μαλτέζου, το κρασί ήταν σε καλά χέρια. Ίσως αυτό να μην είναι άσχετο με το ότι η ίδια έχει στήσει μια εξαιρετική ομάδα που με επί κεφαλής οινολόγο τον Γιάννη Λίγκα από το 2017 συνεχώς φτιάχνει όλο και καλύτερα κρασιά, μην αφήνοντας τίποτα να πέσει κάτω. Και όσο το ψάχνω, μόνο τέτοιες δεμένες ομάδες, που βάση έχουν πέρα από τις επαγγελματικές τους ικανότητες την οινική και όχι μόνο παιδεία, δείχνουν να έχουν συνεχώς άρτια αποτελέσματα που να αντέχουν στο χρόνο. Τα καλά κρασιά μόνο τυχαία δεν γίνονται. Ή, για να χαμογελάσουμε λίγο, τα  τυχαία καλά κρασιά μόνο τυχαία γίνονται. Και άπαξ.