Cabernet Sauvignon 2014, GikasW
2/4/2021. Ο Κιθαιρώνας αναδύεται σιγά-σιγά σε ποιοτική σταφυλομάνα και αν μέχρι τώρα είναι κρυφό μυστικό, σε λίγο θα γίνει κοινό κτήμα.
Τα αμπέλια που είναι φυτευμένα στις υπώρειές του έχουν ημερήσιο εύρος που ξεκουράζει τα αμπέλια τα καλοκαιρινά βράδυα από την κάψα της μέρας, δροσιστικά καθοδικά ρεύματα, χαμηλές στρεματικές αποδόσεις και τα περισσότερα κρασιά που έχω πιει και δοκιμάσει από εκεί ξεπερνούν τη μετριότητα, ανεξαρτήτως ποικιλίας.
Το Κτήμα Γκίκα, παρ’ όλο που το οινοποιείο βρίσκεται στα Σπάτα, συστήθηκε στο ευρύ κοινό πριν μια δεκαετία περίπου με δύο κρασιά από σταφύλια ιδιόκτητων αμπελώνων του Κιθαιρώνα, το σημερινό κρασί και το Pine Forest, μια new age ρετσίνα από ασύρτικο, που έκανε αίσθηση με τη φινέτσα της. Το καμπερνέ πάλι με το μοντέρνο στύλ του, παρ’ όλες τις πλούσιες τανίνες είχε άφθονο ζουμερό φρούτο που γοήτευσε το ευρύ κοινό. Το στυλ παραμένει ανάμεσα στο νέο και τον παλιό κόσμο γέρνοντας πότε προς τον πρώτο όπως αυτό, πότε προς τον άλλο όπως του 2015, πάντα όμως με 12 μήνες βαρέλι και τονισμένο το φρούτο. Θέλει να αρέσει.
Η φιάλη ανοίχτηκε στις 7, το κρασί μεταγγίστηκε μισή ώρα αργότερα σε καράφα και αρχίσαμε να πίνουμε, αργά αλλά σταθερά στις 9 για άλλες δύο ώρες. Δεν χρειαζόταν τόσο, δώστε του 45-60 λεπτά καράφα, είναι αρκετά. Συνοδεύτηκε από ένα κλασσικό μπιφτέκι από σκέτο μοσχαρίσιο κιμά ζυμωμένο με ψιλοκομμένη ντομάτα, κρεμμύδι, πράσινη πιπεριά και μαϊντανό και σαλάτα λάχανο-ρόκα. Για μεζέ, λίγο λουκάνικο τυλιγμένο με μπέικον και συνοδεία πατάτα ψητή με λιωμένο τυρί.
Βαθυπόρφυρο χρώμα με αρκετό ρουμπινί. Σαρκώδης σχεδόν μύτη από κασίς, μέντα, βύσσινο, μαύρο φραγκοστάφυλλο, ίχνη κανελλογαρύφαλλου και κέδρου και βύσσινο γλυκό στο τέλος. Νάις. Στόμα αντίστοιχο, ζουμερό, πληθωρικό, με το κασίς και τη μέντα μπροστά, βύσσινο και φραγκοστάφυλλο μετά και τα υπόλοιπα ξανά όπως στη μύτη. Ειλικρινές παιδί. Η οξύτητα του πλούσιου φρούτου αγκαλιάζει τις νόστιμες διαστρωματωμένες τανίνες σε σφιχτή δομή μέχρι την μακρούτσικη απολαυστική επίγευση. Πολύπλοκο; Ναι, αλλά χωρίς τη γαλλική ψυχρή κομψότητα και κυρίως χωρίς αυστηρότητα. Άμεσο, επικοινωνιακό, σε τραβάει απ’ το μανίκι να σου αρέσει, στην πέφτει στα ίσα χωρίς περικοκλάδες, κερδίζει το 80% των κοκκινάδων και τα πάει καλά και με τους υπόλοιπους. Συνόδευσε το μισοάψητο μπιφτέκι και τα υπόλοιπα με πολλή άνεση και μας κράτησε κουβέντα ως το τέλος σα να γνωριζόμαστε από παλιά. Και μπορεί να μην είναι στυφός ευγενής, είναι όμως ήδη 6 ετών και κάτι, με φρεσκάδα, ζωντάνια, νοστιμιά και ζοριλίκι όσο πρέπει, που θα ζήλευαν πολλά κρασιά της ηλικίας του, άσε που έχει ακόμα περισσότερο μέλλον μπροστά του. Ο τέλειος γκόμενος;