Κτήμα Παπαϊωάννου 2010

19/5/2021. Αγιωργίτικο 100%. Οι προχωρημένης ηλικίας φιάλες του Κτήματος Παπαϊωάννου είναι εν δυνάμει μικροί θησαυροί και αυτή δεν αποτελεί εξαίρεση.

Το αμίμητο πλούσιο φρούτο του και η υπέροχη διαστρωμάτωση μαζί με αυτό το αβίαστο στυλ, που αν το χαρακτηρίσεις ρουστίκ έχεις χάσει, είναι επίσης εδώ.

    Μύτη έντονη, με πλούσιο φρούτο μαυροκέρασου, πολύ ώριμου δαμάσκηνου, μέντας και προς το βάθος, δέρματος, κορινθιακής και αποξηραμένων ελληνικών γλυκόξινων δαμάσκηνων. Υψηλή οξύτητα στο στόμα, αλλά σε απόλυτη αρμονία με την αφθονία των ίδιων φρούτων και των εκπληκτικά διαστρωματωμένων, σχεδόν λιωμένων τανινών. Δομή αβίαστη και χαρακτήρας σχεδόν νομοτελειακός, είναι αυτό που πρέπει να είναι ένα παλαιωμένο καλοφτιαγμένο αγιωργίτικο. Δεν υπάρχει κούραση, υπάρχει ωριμότητα και φρούτο, πολύ φρούτο, από φρέσκο, ως αποξηραμένο. Όσο περνάει η ώρα, ανοίγει και εμφανίζονται περισσότερες λεπτομέρειες, όπως λίγο κασσίς, πικρή σοκολάτα, σφιχτό αγριοβύσσινο γλυκό, μεγαλύτερη φινέτσα και πολυπλοκότητα. Η επίγευση όλο και καλύτερη, μακρά και απολαυστική φυσικά, πλησίον γέφυρας στεναγμών. Και Abbey Lincoln, Anouar Brahem, Cab Callaway, Art Blakey & the Jazz Messengers, Miles Davies, Paolo Fresu, Youn Sun Nah, Louis Sclavis, Zerrad Trio, όλα τα καλά παιδιά, που αν μυριστούν καλό κόκκινο ειδικά, εμφανίζονται σαν φαντάσματα ξωτικά και κρατάν παρέα μέχρι να τελειώσει το κρασί.

     Η φιάλη ανοίχτηκε στις εφτάμισυ, μπήκε σε καράφα μισή ώρα αργότερα, αρχίσαμε να πίνουμε κατά τις δέκα και το τελευταίο και καλύτερο ποτήρι τελείωσε κατά τα μεσάνυχτα. Ενδιάμεσα φυσικά υπήρχε άγρυπνη παρακολούθηση, αν και ήταν τόσο καλό εξ αρχής, που δεν ανησύχησα.

    Είναι μια κατηγορία μόνο του και ιδανικά θέλει μια μισοψημένη μοσχαρίσια να κρατάει παρέα στις λιωμένες τανίνες, όχι μαγειρευτά, γιατί θα σκέπαζαν τη σπάνια κλάση του. Εμείς φροντίσαμε για μια ελαφρώς μαρμαρωμένη κόντρα, που ήταν υπέροχη μισοψημένη με το γλυκύτατο λιπάκι της και έμεινε να το χαζεύει.