Mitravelas double bill

18/5/2021 Δεκαεννιάρια πολύ σκληρά για να πεθάνουν. O Κώστας Μητραβέλας είναι δεύτερης γενιάς νεμεάτης οινοποιός.

Η εμπειρία του από τις οινοποιήσεις πολλών χρόνων για λογαριασμό αμπελουργών της περιοχής, τον προίκισε  με γνώση μερικών από τα καλύτερα αμπελοτόπια της ευρύτερης Νεμέας, δημιουργώντας  εν τέλει, σε συνεργασία με τους ιδιοκτήτες τους, τα δικά του κρασιά. Έγινε πρώτη φορά ευρύτερα γνωστός στο οινόφιλο κοινό το 2008 στην εκδήλωση Πρόγευση Νεμέας στο Χίλτον, όταν το Κόκκινο σε Μαύρο βραβεύτηκε ως το καλύτερο ερυθρό της έκθεσης. Λίγες ετικέτες, αθόρυβη παρουσία, ποιοτική δουλειά.

Κόκκινο σε Μαύρο 2019, Κτήμα Μητραβέλα.

    Αγιωργίτικο 100%. Αφθονία μαυροκέρασου, αλλά και φρούτα του δάσους, μέντα με λίγη κορινθιακή στο τέλος. Ελαφρά ανθικότητα φράουλας και τριαντάφυλλου. Καθαρό μαυροκέρασο ξανά στο στόμα, ωραίες διακριτές τανίνες τυλιγμένες σε δροσερή τονισμένη οξύτητα και 14 βαθμοί αλκοόλ κρυμένοι στη σφιχτή δομή και μια  συμπύκνωση μεγαλύτερη από ό,τι συναντάς σε κρασιά δεξαμενής. Μέτριο και κάτι μήκος επίγευσης. Πίσω από τις λέξεις κρύβεται ένα ανεπιτήδευτα ζουμερό φρέσκο αγιωργίτικο, απολαυστικά  δροσισμένο στους 15 περίπου βαθμούς, επειδή η βραδυά ήταν ζεστή, αλλά και επειδή ταιριάζει στο στυλ του.

    Ταίριαξε άψογα με μια μακαρονάδα με σάλτσα φρέσκιας ντομάτας με σκόρδο και βασιλικό την πρώτη φορά και τη δεύτερη με άλλη, λευκή, με σκόρδο και φασκόμηλο περασμένα σε βούτυρο γάλακτος και 5 τριμένα, πολύ παλαιωμένα τυριά και μαύρο χοντροκομμένο πιπέρι, με δύο λεπτές πανσέτες ξεροψημένες σε δυνατή φωτιά από δίπλα για το νάκ. Εύκολο κρασί με βάθος τόσο όσο χρειάζεται για ελαφρά σχετικά πιάτα, πίνεται και μόνο του δροσισμένο και δεν είναι τόσο απαιτητικό όσο τα βαρελάτα αδελφάκια του. Γενικά, πιάτα με κόκκινες σάλτσες, κοψίδια πλην αρνιού, μοσχάρι οπωσδήποτε, μανιτάρια επίσης και μελιτζάνες, μια αγάπη για το καλοκαίρι και όχι μόνο.

 Ροζέ 2019, Κτήμα Μητραβέλα.

     Αγιοργιτικο 100%. Ένα αρκετά ανοιχτόχρωμο τριανταφυλλί ροζέ, ευτυχώς όχι όσο της Προβηγκίας, αλλά κοντά. Το τριαντάφυλλο σκοτώνει στη μύτη, μαζί με πετροκέρασο και φράουλα, αυτό, δε χρειάζεσαι άλλο, ολοκληρωμένη μύτη αγιωργίτικου. Στόμα έντονο με οξύτητα τη δροσιά της νά ‘χεις, τις λεπτές τανίνες του, το πετροκέρασο τίγκα ξανά, τραγανό, κράνμπερι επίσης, οι 13,5 βαθμοί αλκοόλ πολύ ωραία δομημένοι μέσα στα φρούτα και αρκετή ροζέ πολυπλοκότητα να σε πάει ως την απολαυστική μέτρια και κάτι επίγευση.

     Έχει αυτό που έχουν χάσει αρκετά αχνά ροζέ αγιωργίτικα, αρκετό σώμα και τσαγανό να συνοδεύσει εκτός από ευκόλως εννοούμενες ζουμερές χοιρινές, ως και μουσακά καραμπινάτο με σκέτες μελιτζάνες, γουρνοπούλες στη σούβλα, όλα τα λαδερά και όλα τα καλοκαιρινά κοψίδια. Με άπω ανατολίτικη κουζίνα θα βγεί καβάλλα και θα της μείνει αξέχαστο. Το δοκιμάσαμε με μπριάμ την πρώτη μέρα και με το δεύτερο πιάτο του προηγούμενου κρασιού και έσκισε επίσης.

     Ακούγαμε τζαζιές και ταίριαξαν τζάμι, αλλά όταν έγραφα άκουγα Νίκ Κέιβ, που μάλλον φαίνεται.