Euphoria 2020, Α. Μάρκου

    11/6/2021. Αγιωργίτικο 100%. Μύτη πετροκέρασο και μάγουλο τριαντάφυλλο με νότες κράνων. Φράουλα οπωσδήποτε. Χείλη τραγανά από τα ίδια

και ένα τσικ από φρέσκο βύσσινο. Ξεδιπλώνεται στο στόμα με την δροσερή οξύτητα να ισορροπεί το μέτριο παρά κάτι σώμα με την έντονη γεύση και τα ίδια γευστικά χαρακτηριστικά να κάνουν γκέλες στον ουρανίσκο, έτσι που να μην προσέχεις πόσο μακρά είναι η επίγευση. Δεν είναι αυτό που έχει σημασία εδώ.

    Σημασία έχει πως έχει όλα τα χαρακτηριστικά της μόδας, τσαχπίνα φιάλη με γυάλινο πώμα, πολύ ανοιχτόχρωμο ροζέ υπνοδωματίου, εκρηκτική μύτη με φρούτα και λουλούδια από τον τόπο σου αντί για ξενομπάτικα, έντονα φρουτώδης και λουλουδάτη, που σε πιάνει αδιάβαστο και κάνεις άαχ!  Το στόμα είναι αυτό που θέλεις για καλοκαίρι, να πίνεται μόνο του το κρασί, με ασιατικά τσίμπι-τσίμπι και εγχώριες ζωγραφικής έμπνευσης μοντερνιές, αλλά και κλασσικώτερα λαδερά, τον μουσακά τον αποφεύγει, εξ άλλου ποιός τον τρώει πλέον χωρίς αποδόμηση, πλην εμού; Έρχεται σε γυάλινη καράφα με μπόλικα παγάκια, τα ποτήρια γεμίζουν και αδειάζουν γρήγορα, επικρατεί θυμηδία, αγάπη για το καλοκαίρι, ενώ οι πολύ διακριτικές λεπτές τανίνες περνάνε το φέις κοντρόλ των τανινομάχων με άριστα και στηρίζουν το συνολικό γευστικό προφίλ διακριτικά και αθόρυβα. Τοιουτοτρόπως, το ακριβές μήκος της επίγευσης μετασχηματίζεται σε δημιουργική ασάφεια ανάμεσα στο διηνεκές του γεμίσματος και αδειάσματος των ποτηριών.

  Για το συγκεκριμένο του πράγματος εμείς καπνιστή χοιρινή και πέτουρα με ραδικοβλάσταρα γρήγορα γυρισμένα στο τηγάνι. Σκόρδο, χοντροτριμένο μαύρο πιπέρι, καρύδι  και παλαιωμένα τυριά φυσικά. Με την χοιρινή περίπατος, με την πάστα ζορίστηκε, λογικό, αφού έβαλα δύσκολα, αλλά τα κατάφερε.

   Αν το πίνατε πριν το Πάσχα θα βρίσκατε και έντονες νότες μοσχολέμονου, μετά το καλοκαίρι ποιός ξέρει; Και ποιός ενδιαφέρεται τώρα που βγαίνουμε από αυτή τη φυλακή;