Φαιά Γή 2019, Μπουτάρη.

    7/6/2021. Μοσχοφίλερο 100%.  Ίσως το πιο μεταξωτό και φίνο μοσχοφίλερο που έχω πιει, από το πρώτο ώς το τελευταίο ποτήρι.

Προέρχεται από ένα συγκεκριμένο αμπελοτόπι φύτευσης 1975 της εταιρίας Καμπά, νυν Μπουτάρη, χαμηλών αποδόσεων, επικλινές και πετρώδες.  Αυτή μάλλον η γκρίζα απόχρωση του εδάφους, όταν ο ήλιος πέφτει από συγκεκριμένη γωνία στις πέτρες, έδωσε το όνομα στο κρασί, γίνεται δε προσπάθεια να δοθεί και στο αμπελοτεμάχιο.  Χειρωνακτικός τρύγος και διαλογή στο οινοποιείο, προζυμωτική κρυεκχύλιση12 ωρών, ζύμωση σε ανοξείδωτες δεξαμενές με παραμονή και ανάδευση των φίνων οινολασπών (μπατονάζ ή batonnage) για έξη μήνες και γενικά πολύ προσεκτικό οινολογικό κανάκεμα, είχε σαν αποτέλεσμα αυτό το τόσο ιδιαίτερο κρασί.

    Με την επιλογή του μοσχοφίλερου ως μία από τις τέσσερις ποικιλίες πρεσβευτές της χώρας εντάθηκε η ευγενής άμιλλα μεταξύ των οινοποιών και η προσπάθεια ανάδειξης ενός ξεχωριστού στυλ που να χαρακτηρίζει τον καθένα. Στιβαρότητα, συμπύκνωση, διάρκεια και πολυπλοκότητα εδώ, τραγανή δροσιστική οξύτητα εκεί, απατηλή ελαφράδα και παιχνιδιάρικο κοσμοπολίτικο στύλ, είναι μερικά από αυτά. Νομίζω πως η εταιρία Μπουτάρη, με την τεράστια εμπειρία της στην ποικιλία, επέλεξε να μπει στην κούρσα των κρασιών με χαρακτήρα, διαλέγοντας ήδη με το Οροπέδιο πριν μερικά χρόνια το δικό της στυλ, που εκφράζεται με διαύγεια, καθαρότητα έκφρασης και μια «εσωτερική» εκδοχή της τυπικότητας. Η single vineyard Φαιά Γη ανέβασε τον πήχυ του στυλ παραπάνω. Η επιλογή του μαυροφίλερου  με τον μεγαλύτερο αλκοολικό βαθμό και την ισορροπημένη οξύτητα, από τις τρεις  παραλλαγές του μοσχοφίλερου, μάλλον συνεισφέρει στην αναβάθμιση αυτή. Η σπουδαία για το αρκαδικό οροπέδιο χρονιά του 2019 που χάρισε πλήρη φαινολική ωριμότητα σε όλα τα μοσχοφίλερα, ήταν επίσης αρωγός.

    Με το σχεδόν γκριζοπράσινο του μοσχοφίλερου κατά νου, το σχεδόν μέτριο λεμονί χρώμα με ελάχιστες γκρι ανταύγειες προδιαθέτει για ένα στιβαρό κρασί. Αντί γι’ αυτό, βρίσκουμε μια ιδιαίτερα πολύπλοκη αλλά φινετσάτη μύτη από νυχτολούλουδο, μπανάνα, χαμομήλι, μέλι, κηρήθρα και όσο ζεσταίνεται στο ποτήρι το κρασί βγαίνουν ξύσμα από κουμ-κουάτ, πορτοκάλι και νεράντζι. Το ύφος αυτό συνεχίζεται στο στόμα, με την οξύτητα σε απόλυτη ισορροπία με τη γευστική πολυπλοκότητα των αρωμάτων της μύτης, με τόσο μεταξωτή υφή και εξωτικότητα, που σχεδόν δεν είναι μοσχοφίλερο το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι, αλλά ελαφρύ πέρασμα από βαρέλια ακακίας και άλλα. Στην πραγματικότητα, όπως αναγράφεται στο τεχνικό φύλλο του κρασιού, είναι το υποδειγματικό μπατονάζ που έχει προσθέτει πολυπλοκότητα και τονισμένο χαρακτήρα, με μια φουρφουρένια αίσθηση του μεσαίου όγκου και της σχεδόν υψηλής γευστικής έντασης, οδηγώντας σε μακρύ απολαυστικό τελείωμα. Με τέτοια φινέτσα η στιβαρότητα δεν μας έλλειψε καθόλου, ενώ η ημίωρη παραμονή στην καράφα του επέτρεψε να ξεδιπλώσει τις χάρες του καλύτερα.

     Ας μην ξεχνάμε πως το κρασί έχει συμπληρώσει ένα χρόνο στη φιάλη και πλέον εμφανίζει τριτογενή αρωματικά και γευστικά χαρακτηριστικά. Επίσης, πως το υποδειγματικό μπατονάζ είναι φαινομενικά είναι απλό, αναδεύεις τις φίνες οινολάσπες στον πάτο της δεξαμενής με μία προεγκατεστημένη έλικα. Συνήθως όμως είναι  σπάνια τα εξαιρετικά αποτελέσματα, ενώ η παραμικρή υπερβολή καταλήγει σε απώλεια των πρωτογενών, αλλά και τριτογενών αρωμάτων, με αυτολυτικά αρώματα και γεύσεις να κυριαρχούν και λέμε πως έχουμε ένα "μπουκωμένο κρασί". Οπότε, αξίξει ένα μπράβο στους οινολόγους της εταιρίας Μπουτάρη.

    Συμπερασματικά, ένα εξαιρετικό, πολύ ιδιαίτερο μοσχοφίλερο, σε δικό του δρόμο. Σεβαστείτε τα μετάξια του, συνοδέψτε το με κάτι φίνο, απέριττο, όπως μια πάστα με αυγοτάραχο, ένα πλατώ τυριών-αλλαντικών ή απλά μία πλούσια πράσινη σαλάτα και νόστιμα ψωμιά. Εμείς ορμώμενοι από  εμπειρία άλλου μοσχοφίλερου, κάναμε το ατόπημα να το συνοδεύσουμε με μαύρο ριζότο σουπιάς, με αποτέλεσμα να σταματήσουμε να πίνουμε μέχρι να τελειώσουμε το πιάτο, για να το απολαύσουμε μόνο του, σκέτο. Ίσως, το καλύτερό του, μεντιτέισον.

Τιμή 17-18 ευρώ.