Σαββατιανό 2019 βαρέλι.
20/4/2021. Δεν ξέρω αν το penny farthing ποδήλατο στην ετικέτα υποννοεί πως πρέπει να δώσεις χρόνο στο κρασί να ενσωματώσει το βαρέλι,
αλλά τον Απρίλιο του ’21 ήδη δείχνει έναν εαυτό χωρίς ραφές, με τα γλυκόξινα του χωρίς κάψιμο βαρελιού να συνυπάρχουν με τον χαρακτήρα της ποικιλίας αβίαστα, χωρίς αυτό να σημαίνει πως η εξέλιξη τελειώνει εδώ.
Έχουμε ένα κρασί από 3 αμπελοτόπια της Μικροοινοποιίας Νυλωνά στην Κερατέα, οινοποιημένα μαζί, αρχικά σε δεξαμενή για απόλυτο έλεγχο των αρχικών υψηλών θερμοκρασιών της ζύμωσης. Στη συνέχεια ολοκλήρωσή της και εξάμηνη παραμονή σε βαρέλι χωρίς κάψιμο, με δούγες δρύινες και πυθμένες ακακίας, ώστε να μην είναι αναγκασμένος ο οινοποιός να διαλέξει ανάμεσα σε φινέτσα και πολυπλοκότητα.
Πρέπει να είναι από τις ωραιότερες οινοποιήσεις σαββατιανού σε βαρέλι που έχω δοκιμάσει και σημειωτέον προτιμώ την παλαίωση της ποικιλίας αφτιασίδωτη, μιάς και τα καταφέρνει έτσι κι’ αλλιώς. Έντονα λεμονί με χρυσές ήδη ανταύγειες. Μύτη έντονη, ιδιαίτερα κομψή και πολύπλοκη, με τα γλυκόξινα που χαρακτηρίζουν το βαρέλι να είναι συνάρτηση αρωμάτων χαμομηλιού, κερήθρας, μελιού, βανίλιας και κέδρου, ενώ μπανάνα, ώριμο αχάδι, μάνγκο δίνουν την τροπική διάσταση. Στο στόμα διακριτή οξύτητα τυλίγει όλα τα προαναφερθέντα και με φινετσάτη σφιχτή δομή και πάραπάνω από μέτριο σώμα και ένταση οδηγεί αβίαστα σε μακρύ τελείωμα. Εξελισσόταν στο μεγάλο ποτήρι όσο άδειαζε η φιάλη και ίσως να έπρεπε να το είχαμε μεταγγίσει σε καράφα. Απολαυστικό και μόνο του, διέπρεψε με το αρνάκι μαγειρεμένο με αγκινάρες με τ’ αγκάθια, όπως στο τραγούδι, αλλά και χλωροκούκια, φρέσκο αρακά και κρεμμυδάκια και λίγη φρέσκια ντομάτα. Το κρέας μαγειρεμένα αργά είχε πάρει από τη γεύση των λαχανικών και αντίστροφα. Η γλυκόξινη πολυπλοκότητα παλινδρομούσε ανάμεσα σε αντίστιξη και αρμονία, ενώ η μουσική ξεκίνησε με την εξαιρετική σουίτα του Claude Bolling για τσέλλο και τζάζ πιάνο τρίο με τον Yo-Yo-Ma και συνεχίστηκε με Anouar Brahem και τα “εκπληκτικά μάτια της Ρίτας”. Από τα κρασιά που θυμάσαι την άλλη μέρα, και την παράλη και τους γράφεις. Και έχει τόσο χρόνο μπροστά του, που θα μπορείτε να έχετε τακτική αλληλογραφία.
Αυτά τα ταιριάσματα είναι σχεδόν αδύνατα να περιγραφούν, είναι εντελώς βιωματικά και η περιγραφή περίπου αναφορική, αλλά την κάνω επειδή για άλλη μια φορά θέλω να τονίσω πως η απόλαυση του καλού κρασιού δεν είναι πρέπει να είναι μονοδιάστατη, όπως δεν πρέπει να είναι και αγχωτική. Όμως η φράση του Τ.Σ. Έλλιοτ “προετοίμασε το πρόσωπο που θα συναντήσει τα πρόσωπα που θα συναντήσεις” θα ισχύει πάντα και είναι απείρως προτιμώτερο να το πιείτε μόνο του, ξεροσφύρι με καλή μουσική, παρά με σουβλάκια ή ό,τι νάναι ντελίβερι. Αξίζει να του μαγειρέψετε. Αρνί και κατσίκι σε οποιαδήποτε σχεδόν μαγεριά ή ψητό, κουνέλι σαλμί, ή τηγανητό σβησμένο με ελάχιστο ξύδι και δεντρολίβανο...Από ψάρια, μόνο ψητά και αν τό ‘χετε, παστό μπακαλιάρο στρωμένο με κρεμμύδια, μαϊντανό, ελάχιστη φρέσκια ντομάτα και κορινθιακές μαύρες σταφίδες, ξεροψημένο στους 200Ο στο φούρνο. Αν δεν τό ‘χετε στην κουζίνα, ώριμα αιγοπρόβεια λευκά τυριά και γραβιέρες, και καπνιστά αλλαντικά, ωραίο ψωμί και βούτυρο, ντοματίνια κομμένα στα δύο με ρίγανη, αλάτι και αγουρέλιο, ει δυνατόν. Και καλή μουσική, χωρίς τηλεόραση.