Νεοτιά 2020, Καραδήμος
21/11/2021. Ασύρτικο 100%. Ιδιόκτητος ξερικός αμπελώνας 20 στρεμάτων στην Αταλάντη φύτευσης 1997 και 1998 με 50% αυτόριζα πρέμνα
σε επικλινή φτωχά εδάφη και ριζικό σύστημα που ξεπερνά τα 24 μέτρα βάθος, πιστοποιημένο από τις ρίζες που βρέθηκαν στα τοιχώματα πηγαδιού. Πολύ μικρές αποδόσεις, μόλις 4000-4200 φιάλες συνολικά σε καλή χρονιά, που μοιράζονται ανάμεσα στη σημερινή ετικέτα και την Alba Vissa. Φυσικές υψηλές οξύτητες, απουσία μηλογαλακτικής και υποδειγματική χρήση των φίνων οινολασπών, εδώ για 6 μήνες τουλάχιστον, διπλάσιοι στη μεγαλύτερη αδελφή.
Ο Δημήτρης Καραδήμος είναι και φυσικός διδάσκων σε δημόσιο σχολείο. Έχει σπουδάσει επί πλέον οινολογία στα ΤΕΙ οινολογίας και ακολουθεί παράλληλα τις συμβουλές του οινολόγου Λάζαρου Γατσέλου. Το πάθος του στο δεύτερό του επάγγελμα είχε απτό αποτέλεσμα τη βράβευση της Βήσσας 2008, κορυφαίας ετικέτας του ως το καλύτερο ξινόμαυρο στον διαγωνισμό της Θεσσαλονίκης. Έχει όμως καλές επιδόσεις και με τη Μαλαγουζιά του. Σε απλά ελληνικά, δημιουργεί κρασιά με έντονο χαρακτήρα, ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό στους χαλεπούς μας, καιρούς που τα ξεχωριστά κρασιά αρέσουν σε όλο και λιγώτερο κόσμο, τη στιγμή που έχουμε μάθει να τα κάνουμε όλο και καλύτερα. Σημεία των καιρών, στα οποία θα επανέλθω σύντομα.
Έχοντας αρκετά καλή γνώση των κρασιών του φρόντισα να εξασφαλίσω αυγωμένες καραβίδες, που είναι στον καιρό τους, σίγουρος πως το κρασί δεν θα λύγιζε από τη συμπυκνωμένη, γεμάτη ουμάμι γεύση του θαλασσινού. Παέγια λοιπόν με αυθεντικό ισπανικό ρύζι bomba, ειδικό για το πιάτο, βράζει γρήγορα παραμένοντας σπειρωτό, πράγμα που του επιτρέπει να μαγειρεύεται ταυτόχρονα με τα θαλασσινά γεμίζοντας κάθε σπειρί του με τη γεύση τους. Γαλλική σαλάτα, ρόκα, άνιθος και ξερικές σχεδόν ντομάτες από τον ντοματά μου στη λαϊκή. Απλά σαφή πράγματα για ένα εξ ίσου σαφές κρασί.
Πρασινοκίτρινο στο ποτήρι με σχεδόν έντονη μύτη γεμάτη φρεσκάδα από την τονισμένη οξύτητα, ξύσματα από μοσχολέμονα, πορτοκάλια, νεράντζια, κουμκουάτ και φράπα και στο βάθος ίχνη από αποξηραμένα των ιδίων φρούτων. Μια ααχ! μύτη που η φρεσκάδα της οξύτητας ισορροπεί γλυκά με τα φρούτα δημιουργώντας προσμονή για το στόμα. Εκεί επιβεβαιώνεται με τα προαναφερθέντα φρούτα σε αβίαστη ισορροπία, γεμάτο σχεδόν σώμα, που λόγω των καραβίδων δείχνει μέτριο, έντονη γεύση με μεταλλικότητα, ίχνη ορυκτότητας και τελείωμα πάλι μακρύτερο από ό,τι περιμένεις. Πολύ καλή δομή που δένει με όλα αυτά και αναδεικνύει την πολυπλοκότητα, ενώ συνοδεύει ιδανικά το ζόρικο, άριστα εκτελεσμένο πιάτο. Πολύ απολαυστικό κρασί.
Όσο προχωρά η βραδιά, δημιουγείται μια μαγική ατμόσφαιρα από τις τζαζιές, τις γεύσεις του φαγητού και την εξέλιξη του κρασιού στα ποτήρια μας. Τα αρώματα ξεδιπλώνονται όλο και περισσότερο στη μύτη, αλλά και στο στόμα, χωρίς να κλέβει την παράσταση το κρασί ή το έντονο θαλασσινό πιάτο. Η επίγευση κάθε γουλιάς, αλλά και κάθε πηρουνιάς, δείχνει όλο και μακρύτερη, δημιουργώντας μια πανδαισία. Είναι απλή η πανδαισία; Όχι βέβαια, ούτε και η πραγματική απλότητα, αλλά με ένα καλοφτιαγμένο κρασί που αποκαλύπτει σταδιακά το χαρακτήρα του και ένα πιάτο με αντίστοιχη πολυπλοκότητα, χωρίς υπερβολές εντυπωσιασμού, είναι εφικτή. Βοηθά η καλή μουσική και κυρίως η καλή παρέα.
Είναι κρασί της παρέας; Είναι και της παρέας, όπου τον πρώτο λόγο έχει η επικοινωνία μεταξύ μας και όχι η αλληλουχία των γεύσεων. Αλλά μπορεί να σας αποκαλύψει και την υπερβατική του φύση, αν θέλετε, στο χέρι σας είναι. Εξ άλλου, προλαβαίνετε, είναι ακόμα φρέσκο για ασύρτικο, μόλις άρχισε να αναδύεται η ορυκτότητα, που θα αυξηθεί με το χρόνο. Η δουλειά του Καραδήμου με τις οινολάσπες είναι πολύ καλή, αναδεικνύει την πολυπλοκότητα του κρασιού και του τερουάρ, χωρίς να τα σκεπάζει με υπερβολικές αυτολυτικές νότες. Δεν είναι σαντορινιό, δεν είναι λεμονάτο βορειοελλαδίτικο, ούτε πελοποννησιακό, είναι ο εαυτός του. Όλα αυτά με ένα δεκάρικο. Θα σας προέτρεπα όμως να σχηματίσετε ίδια γνώμη.