Περίβλεπτος 2021, Θεοδωρακακος

   19/4/1922. Μονεμβασιά 100%. Είμαι από τους ανθρώπους που βλέπουν το Θεό αντί το διάβολο, τόσο στις λεπτομέρειες, όσο και στην τυχαιότητα.

 Τη μιά μέρα γράφω για το ασύρτικο 2021 του Κτήματος, εντυπωσιασμένος για τη βελτίωση, δύο χρόνια μετά τη νέα ολοκληρωτική διαχείριση από τον Νίκο Θεοδωρακάκο και την ολοκληρωμένη επιμέλεια των αμπελώνων από αμπελουργό πλέον. Την άλλη αλλάζω την τελευταία στιγμή το μενού της Κυρακής των Βαΐων και φτιάχνω αγκινάρες με χλωροκούκια, αρακά και καρότα, μπόλικο άνιθο και φρέσκα κρεμμυδάκια και σκόρδο, βγαίνει εξαιρετικό, πρέπει να αλλάξω το κρασί, βρίσκω την αδελφή της Κυδωνίτσας του Νίκου, την Μονεμβασιά της ίδιας χρονιάς και ο γευστικός μου υπολογιστής σηκώνει δύο αντίχειρες. Είχε δίκιο, όπως και εγώ που βλέπω το Θεό αντί τον διάβολο.

    Χρώμα   . Μύτη έντονη με εκρηκτική φρεσκάδα λεμονανθών, μοσχολέμονου, και ξύσματος γκρέιπφρουτ και λεμονιού με πεπόνι (όχι αργίτικου) στο βάθος μαζί με ελαφρά καπνιστή ορυκτότητα, οδηγεί σε στόμα όπου το πεπόνι είναι πλέον ευδιάκριτο όσο και τα υπόλοιπα φρούτα μαζί με λευκόσαρκα πυρηνόκαρπα, και  ενώ είναι άνω του μετρίου όγκου, έχει μιά αίσθηση πληρότητας που υπερβαίνει τη μετριότητα. Η ορυκτότητα είναι εντονώτερη, με μια αίσθηση σχιστόλιθου, παρόλο που το κρασί είναι νεαρό και η ορυκτότητα αναπτύσσεται σε βάθος χρόνου στη φιάλη. Διακριτή οξύτητα που εξισορροπείται με χάρη από τη γλύκα των φρούτων, σε μια απολαυστική επίγευση, που ξανά, ενώ το μήκος της δεν είναι μεγάλο, δεν έχει καμμία σημασία μπροστά στον αρωματικό και γευστικό πλούτο που αφήνει πίσω της. Να μην ξεχνάμε πως οι αγκινάρες θεωρούνται wine killers, πράγμα που έχω διαπιστώσει πως δεν ισχύει αν επιλέξεις κρασί με τονισμένη οξύτητα και φρεσκάδα εσπεριδοειδών, για παράδειγμα. Εξαιρετική φάση η γνωριμία του κρασιού με το πιάτο.

 Δεν ξέρω τι άλλο να πω. Χάρηκα περισσότερο για τη δεύτερη γνωριμία μας και να τα ξαναπούμε ίσως;