Μαυροδάφνη 2020, Κτήμα Μερκούρη

   8/11/2022. Είναι κάτι στιγμές που συνεχίζεις να είσαι δεμένος με την άγκυρα του σπασμένου ποδιού και εμφανίζεται μια φίλη με μια φιάλη Μαυροδάφνη του Κτήματος Μερκούρη,

πολύ φρέσκια ακόμα για την ποικιλία, εσοδείας 2020 και μια υπέροχη χοντρή μοσχαρίσια. Η καλή αρχή είναι το ήμισυ του παντός.

   Μετά έγινε και μια σαλάτα και κάτσαμε στη βεράντα με ωραίες μουσικές στο στερεοφωνικό ενώ η τετράποντη κοπή τύχαινε ειδικής ψηστικής περιποίησης ένεκα του πάχους της, στη φωτιά του γκαζιού. Περιποιηθήκαμε εξ αρχής το περιεχόμενο της φιάλης μεταγγίζοντάς το σε ψυχόμενη καράφα και επειδή ο δυνατός ακόμα ήλιος θα μας ζαβλάκωνε, κατεβάσαμε τις τέντες δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα media luz plus.

    H μύτη του κρασιού ήταν εξαιρετική. Δεν είχε την πολυπλοκότητα της παλαίωσης, που τόσο ταιριάζει στη μαυροδάφνη, αλλά είχε εκρηκτική νεανικότητα με ανάγλυφο τον χαρακτήρα της ποικιλίας, έντονα και πυκνά αρώματα μαύρων φρούτων, βύσσινο, δαμάσκηνο, κορινθιακή, μαυροκέρασο, λίγη μέντα και ίχνη κανέλας και αρχή αποξηραμένων φρούτων στο τέλος. Το στόμα ήταν ακόμα καλύτερο με σχεδόν έντονη οξύτητα ισορροπημένη από τη γλύκα των ίδιων φρούτων, πολύ ωραίες φίνες τανίνες ράι θρού και τους 13,5 αλκοολικούς βαθμούς ενταγμένους με τα προηγούμενα σε μια στρογγυλή δομή, χωρίς ραφές, αλλά ούτε και αυστηρότητες. Απολαυστική πολύπλοκη επίγευση με διάρκεια που έμενε στον εγκέφαλο, αφού είχε τελειώσει στους γευστικούς κάλυκες.

   Η άψογα στο γούστο μας ψημένη μπριζόλα έδεσε εξαιρετικά με το κρασί. Ήταν από τις καλύτερες που έχω δοκιμάσει από τον κρεοπώλη μου, σαρκώδης και ζουμερή με βαθειά γεύση, αντί στυφή και στεγνή, κάτι που δεν έχει να κάνει με το ψήσιμο που απλά την ανέδειξε, αλλά με την ποιότητα του κρέατος. Οι γουλιές του κρασιού ήταν σαν να συνεχίζονταν στις λεπτοκομένες φέτες και το σύνολο δημιουργούσε μια ευωχία, που οδήγησε σε φίνα φευγάτη συζήτηση που διαρκούσε, ενώ οι μουσικές εναλλαγές έκλειναν το καρέ.

   Όλα αυτά για να πω πως ένα καλό κρασί με λιτό, αλλά καλό, ουσιαστικό φαγητό και καλή μουσική απογειώνουν το καρέ με την καλή παρέα. Περάσαμε πέντε ώρες υπέροχες χωρίς επτά πιάτα και τρία κρασιά, συγκεντρωθήκαμε στην ουσία της παρέας μας εστιάζοντας σε ένα κρασί και ένα πιάτο, με πολλές μουσικές. Έτσι, απολαύσαμε τις γεύσεις αργά, όπως εξελίσονταν και βάθαιναν, όπως και όσα είχαμε να πούμε μετά από πολύ καιρό.

   Το κρασί μπορεί να έχει παντού μόνο φίλους, αλλά εμείς και το κρασί δεν είμαστε φίλοι. Αγαπιόμαστε.